ΑΚΟΝΙΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε


Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP)

Αναδημοσιεύουμε από jungle-report 
ΤTIP : The Day After (ή μήπως προλαβαίνουμε;) 
Η δικτατορία των «αγορών δεν δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της, μόνο  στα ζητήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Επινόηση δική της, το χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο, παιδί δικό της που το μεγάλωσε παραβλέποντας την εγγενή τάση του προς τη μητροκτονία. Οι αγορές μόνο τέρατα γεννούν, τα οποία τρέφονται από τις σάρκες των γονέων τους, αφού χωνέψουν πρώτα τους αδύναμους και πρόθυμους προς βρώσιν, επενδυτές.

Οι ρυθμιστές και σχεδιαστές του παγκοσμίου ολέθρου που ακούει στο όνομα «Παγκόσμια Αγορά», γνωρίζουν πολύ καλά το άπληστο και βουλιμικό  τέρας που έχουν δημιουργήσει. Γνωρίζουν πως όσο το τέρας καταναλώνει τους αδύναμους, αυτοί κερδίζουν. Δεν ήξεραν όμως παλιότερα, αλλά τώρα πια το βλέπουν πως το τέρας τους οσονούπω, θα τους καταναλώσει και αυτούς, λίγο πριν αρχίσει να τρώει και τις ίδιες τις δικές του, σάρκες. Αλλά και γι αυτό είχαν την απάντηση.

Ο καπιταλισμός είναι σχεδόν ανίκητος και το έχουμε διαπιστώσει στο πετσί μας το ίδιο. Αυτό που τον κάνει σχεδόν ανίκητο, είναι η δυνατότητα του να προσαρμόζεται και να ανακαλύπτει νέες πηγές πλούτου και ενθυλάκωσης του, από τους αγαπημένους του υπηρέτες που συνήθως είναι αυτοί που έχουν πάρει εδώ και καιρό, μεγάλη απόσταση από την έννοια άνθρωπος. Επίσης, είναι σχεδόν ανίκητος γιατί γνωρίζει και εφαρμόζει μαρξιστικά προτάγματα, κατά το δοκούν παραλλάσσοντας τα και μετατρέποντας τα σε εργαλεία για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας του.

Κοινώς, παράγει ιδεολογήματα – ιδεολογικά εξαμβλώματα, τα οποία τεκμηριώνουν τη θεωρητική βάση της κυριαρχίας του. Παραδείγματα πολλά, ειδικά στους καιρούς μας, αν κοιτάξουμε προς Κίνα μεριά ή ακόμα και στην Ευρώπη, μελετώντας την εξέλιξη της μετά τη διάλυση των αυτοκρατοριών και μέχρι σήμερα. Δεν χρειάζεται να παρατηρήσουμε βέβαια και την παγκοσμιοποίηση των αγορών. Είναι τόσο οικείο παράδειγμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρατήρηση και ειδικά συμπεράσματα.

Με λίγα λόγια, με κεντρικό αφήγημα την «ελευθερία» σε αντίθεση με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας (π.χ.) έχει καταφέρει να έχει επιβάλλει έναν απόλυτο κεντρικό σχεδιασμό, μόνο που ο μεγάλος σχεδιαστής είναι το παγκόσμιο σύστημα των πολυεθνικών όπου όλοι οι άλλοι καταλήγουν ίσοι στην ένδεια, απέναντι στον μεγάλο ρυθμιστή, τον ιδιοκτήτη του παγκόσμιου πλούτου.

Ο πλούτος συσσωρεύτηκε από τους εντεταλμένους του συστήματος. Τις τράπεζες και τις χρηματαγορές καθώς και τα μειράκια τους, τις πρόθυμες να συνεργαστούν –δικές τους- κυβερνήσεις. Ο πλούτος όμως που συσσώρευσαν, ήταν μόνο ένα στάδιο στον σχεδιασμό τους. Επίσης ήταν και ολίγον υι, «πέτσινος» πλούτος αφού αποτελούταν από ομόλογα, δάνεια κλπ. Η επόμενη φάση έπρεπε να μετασχηματίσει αυτόν τον χάρτινο πλούτο, σε πραγματικές αξίες και να διασφαλίσει τον έλεγχο τους.

Ο χάρτινος πλούτος είχε αρκετά μειονεκτήματα (επισφάλειες τα λένε για να τα φορτώσουν εύκολα στους λαούς). Μετά την εκδήλωση της κρίσης των τοξικών ομολόγων, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές συμφώνησαν ότι η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει παρελθόν. Η αιτία του κακού δηλαδή, ήταν και το φάρμακο!

Απορρύθμιση, λοιπόν, παντού. Ο νεοφιλελευθερισμός στην πιο ακραία, κανιβαλική του εφαρμογή, όπως γράφει και ο Γ. Παπασωτηρίου, στο άρθρο του στο ARTInews. Αυτό προτείνει (και επιβάλλει) ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός, ως φάρμακο. Και μάλιστα το διεύρυνε και πέρα από τις αγορές του «απόλυτου εμπορεύματος», τα χρηματιστήρια.

Ο τρόπος που βρήκε για την επέκταση της «απορρύθμισης» και εκτός των ορίων των χρηματαγορών είναι η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία «ελεύθερου»/ ληστρικού εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP). Η συνθήκη  αποτελεί την ισχυρότερη μέχρι σήμερα προσπάθεια να επιβληθεί παγκοσμίως η «ορθοδοξία» του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η πλήρης απελευθέρωση της ασυδοσίας των αγορών και των εταιρειών αντίθετα στις ανάγκες των κοινωνιών και στην προστασία της φύσης…». Εννοείται πως στόχος είναι πια, εκτός από τις πρώτες ύλες και ο παγκόσμιος έλεγχος της τροφής. Της τροφής και του νερού!

Αλλά τι είναι αυτή η «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», για την οποία ξεσηκώνεται ο κόσμος;*

Όπως οι ευρωπαϊκές συνθήκες, μεταξύ άλλων Μάαστριχτ και Λισσαβώνας επέβαλαν την πρωτοκαθεδρία των τραπεζών και της μεγαλύτερης από αυτές, πάνω στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και με τις TIIP, CETA, TiSA, θα θεσμοθετείται η πρωτοκαθεδρία των πολυεθνικών, οι οποίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι μειώνει τα κέρδη τους!

Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Θα θεωρούνται πια σχεδόν έκνομες διεκδικήσεις.

Τα κράτη που θα υπογράψουν τη συμφωνία θα παραιτηθούν οποιουδήποτε δικαιώματος ελέγχου στους ξένους παρόχους υπηρεσιών. Δεν θα υπάρχουν περιθώρια για πολιτικές σε εθνικό πλαίσιο σε ότι αφορά την υγεία, ενέργεια, παιδεία, το νερό ή τις μεταφορές.
 


Όποιος τολμήσει να αντισταθεί στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, του νερού ή της δημόσιας περιουσίας., απλά θα είναι παράνομος και θα διώκεται.




Πρόσφατα, ευρωπαϊκές εταιρείες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο ή κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού.



Η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί λόγω της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Πέρυσι, ο Ισημερινός καταδικάστηκε σε καταβολή του ποσού των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, υπέρ πετρελαϊκής εταιρείας!



Αφού και τα τρόφιμα αποτελούν πια εμπόρευμα και όχι αγαθό, στο στόχαστρο μπαίνουν και οι προδιαγραφές ποιότητας στο πεδίο της διατροφής. Η άνοιξη των μονοπωλίων τροφίμων, επί θύραις (το παράδειγμα της Monsanto ή της Syngenta και της κατοχύρωσης «πατέντας» στους σπόρους είναι γνωστό).

Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει την εισαγωγή κοτόπουλων, τα οποία έχουν απολυμανθεί με χλώριο, ή χοιρινού κρέατος με ρακτοπαμίνη.

 Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η παρατήρηση του Γ Παπασωτηρίου για το  πεδίο της ιδιωτικής ζωής.

Η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΡΙ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ

Δεν είναι εσχατολογικές προβλέψεις «Γερόντων» της Ελεύθερης Ώρας. Είναι η εικόνα του κόσμου το 2015. Η εικόνα που θολώνει στα μάτια μας, η «αγωνία» του αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το ευρώ.

_______________________________________ 

* 18 Απρίλη: Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις συνθήκες TIIP, CETA, TiSA - «Οργανώσεις και φορείς της κοινωνίας των πολιτών» Στην Ελλάδα έγιναν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα κατά του ελεύθερου/ληστρικού εμπορίου και των επενδυτικών ευκαιριών και υπέρ της προώθησης μιας οικονομίας που να λειτουργεί για την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη. 
Οι άνθρωποι και ο πλανήτης πάνω από τα κέρδη! People and the Planet before Profits! 


Διαβάστε επίσης:

Ώστε η λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών προς όφελος των καταναλωτών δεν επηρεάζεται από την TTIP; Για δείτε τι έγινε στην Αργεντινή!
Άρθρο του Nick Dearden, Διευθυντή της οργάνωσης Global Justice Now


Διατλαντική Συμφωνία: Η νέα μορφή υποδούλωσης των λαών 
Άρθρο του  Γ. Παπασωτηρίου, στο ARTInews
 

Τι να το κάνεις το μνημόνιο όταν έρχεται η συμφωνία TIIP



Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε  στην πλατεία Συντάγματος από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις συνθήκες TIIP, CETA, TISA, που αφορούν τις εμπορικές σχέσεις Ε.Ε.- ΗΠΑ και δίνουν νομιμοποίηση στο νεοφιλελευθερισμό.

Από το
Κουτί της Πανδώρας

Διαβάστε τους δέκα λόγους για τους οποίους θα πρέπει να ανησυχούμε για την ΤΤΙΡ, όπως τους καταγράφει η οργάνωση «STOP TTIP, CETA, TISA»:

1. Η ΤΤΙΡ είναι απειλή για τη δημοκρατία

Εάν συμφωνηθεί, η ΤΤΙΡ θα δώσει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να μηνύουν τις κυβερνήσεις σχετικά με πολιτικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν τα μελλοντικά τους κέρδη, υπονομεύοντας τη δημοκρατική
λήψη αποφάσεων στον δημόσιο συμφέρον.

2. Η ΤΤΙΡ αποτελεί απειλή για τις δημόσιες υπηρεσίες

Η ΤΤΙΡ θα δημιουργήσει νέες αγορές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως η υγεία και η εκπαίδευση, κάτι που οδηγεί σε μεγαλύτερη απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση. Θα καταστεί επίσης πολύ δύσκολο να υπαχθούν οι υπηρεσίες αυτές - καθώς και την ενέργεια και το νερό μας – ξανά υπό δημόσιο έλεγχο.

3. Η ΤΤΙΡ απειλεί την ασφάλεια των τροφίμων

Μέσω της εναρμόνισης των κανονισμών για την ασφάλεια των τροφίμων, τα πρότυπα ασφαλείας τροφίμων της ΕΕ θα πρέπει να μειωθούν στα επίπεδα των ΗΠΑ. Με αυτό το τρόπο θα αρθούν οι περιορισμοί της ΕΕ για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς ΓΤΟ, τα φυτοφάρμακα και τις ορμόνες βοδινού κρέατος.

4. Η ΤΤΙΡ αποτελεί απειλή για το περιβάλλον

Η ΤΤΙΡ θα μειώσει τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς της ΕΕ στα επίπεδα των ΗΠΑ, επιτρέποντας μια αμερικανικού τύπου ανάπτυξη fracking στην Ευρώπη.

5. Η ΤΤΙΡ είναι απειλή για το κλίμα

Ισχυροποιώντας τα δικαιώματα των επενδυτών, η ΤΤΙΡ θα επιτρέψει στις επιχειρήσεις να μηνύουν κυβερνήσεις όταν υιοθετήσουν νέες πολιτικές κατά των ορυκτών καυσίμων.

6. Η ΤΤΙΡ απειλεί τα δικαιώματα των εργαζομένων

Tα δικαιώματα των εργαζομένων θα μπορούσαν να μειωθούν στα πρότυπα των ΗΠΑ και οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να μετεγκατασταθούν σε πολιτείες των ΗΠΑ & των χωρών της ΕΕ με τα χαμηλότερα πρότυπα εργασίας.

7. Η ΤΤΙΡ είναι μια απειλή για την ιδιωτική ζωή


Διέρρευσαν έγγραφα που δείχνουν ότι η ΤΤΙΡ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να επαναφέρει κεντρικά στοιχεία της Εμπορικής Συμφωνίας Κατά της Παραποίησης (ACTA), η οποία απορρίφθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά από λαϊκή διαμαρτυρία. Η TTIP θα μπορούσε να αναγκάσει τους παρόχους διαδικτύου για να κατασκοπεύουν τους πελάτες τους.

8. Η ΤΤΙΡ αποτελεί απειλή για τον οικονομικό έλεγχο

Η ΤΤΙΡ θα καταργήσει πολλούς από τους νέους δημοσιονομικούς κανονισμούς (όπως οι τραπεζικές εγγυήσεις) που έχουν εισαχθεί μετά το 2008 για να αποτρέψουν ένα ακόμη μελλοντικό οικονομικό κραχ.

9. Η ΤΤΙΡ βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση στο απόρρητο

Ενώ τα εταιρικά συμφέροντα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις, το κοινό δεν συμμετέχει με κανέναν τρόπο στις συζητήσεις. Όλοι οι διαπραγματευτές πρέπει να υπογράψουν συμφωνίες εμπιστευτικότητας. Δεν υπάρχει πρόσβαση στο κείμενο της συμφωνίας - ακόμη και για τους βουλευτές - έτσι τα περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε είναι από έγγραφα που διέρρευσαν.

10. Η ΤΤΙΡ είναι ένα επικίνδυνο προσχέδιο για τον υπόλοιπο κόσμο

Αν η ΤΤΙΡ συμφωνηθεί, οι χώρες στον παγκόσμιο Νότο θα έρθουν υπό τεράστια πίεση για την εφαρμογή προτύπων τύπου ΤΤΙΡ ώστε να αποφευχθεί η μείωση της εμπορικής τους δραστηριότητας. Το λόμπι των επιχειρήσεων επιβεβαιώνουν το στόχο τους για τη δημιουργία μιας «παγκόσμιας σύγκλισης προς τα πρότυπα των ΕΕ-ΗΠΑ». Με αυτό το τρόπο θα δούμε πολιτικές ελεύθερου εμπορίου να επιβάλλονται στις φτωχότερες χώρες, οι οποίες δεν είχαν καμία συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις.

Ιούνιος 2015 : Το Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζει για την TTIP

Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP)
Αναδημοσιεύουμε από jungle-report 
ΤTIP : The Day After (ή μήπως προλαβαίνουμε;) 
Η δικτατορία των «αγορών δεν δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της, μόνο  στα ζητήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Επινόηση δική της, το χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο, παιδί δικό της που το μεγάλωσε παραβλέποντας την εγγενή τάση του προς τη μητροκτονία. Οι αγορές μόνο τέρατα γεννούν, τα οποία τρέφονται από τις σάρκες των γονέων τους, αφού χωνέψουν πρώτα τους αδύναμους και πρόθυμους προς βρώσιν, επενδυτές.

Οι ρυθμιστές και σχεδιαστές του παγκοσμίου ολέθρου που ακούει στο όνομα «Παγκόσμια Αγορά», γνωρίζουν πολύ καλά το άπληστο και βουλιμικό  τέρας που έχουν δημιουργήσει. Γνωρίζουν πως όσο το τέρας καταναλώνει τους αδύναμους, αυτοί κερδίζουν. Δεν ήξεραν όμως παλιότερα, αλλά τώρα πια το βλέπουν πως το τέρας τους οσονούπω, θα τους καταναλώσει και αυτούς, λίγο πριν αρχίσει να τρώει και τις ίδιες τις δικές του, σάρκες. Αλλά και γι αυτό είχαν την απάντηση.

Ο καπιταλισμός είναι σχεδόν ανίκητος και το έχουμε διαπιστώσει στο πετσί μας το ίδιο. Αυτό που τον κάνει σχεδόν ανίκητο, είναι η δυνατότητα του να προσαρμόζεται και να ανακαλύπτει νέες πηγές πλούτου και ενθυλάκωσης του, από τους αγαπημένους του υπηρέτες που συνήθως είναι αυτοί που έχουν πάρει εδώ και καιρό, μεγάλη απόσταση από την έννοια άνθρωπος. Επίσης, είναι σχεδόν ανίκητος γιατί γνωρίζει και εφαρμόζει μαρξιστικά προτάγματα, κατά το δοκούν παραλλάσσοντας τα και μετατρέποντας τα σε εργαλεία για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας του.

Κοινώς, παράγει ιδεολογήματα – ιδεολογικά εξαμβλώματα, τα οποία τεκμηριώνουν τη θεωρητική βάση της κυριαρχίας του. Παραδείγματα πολλά, ειδικά στους καιρούς μας, αν κοιτάξουμε προς Κίνα μεριά ή ακόμα και στην Ευρώπη, μελετώντας την εξέλιξη της μετά τη διάλυση των αυτοκρατοριών και μέχρι σήμερα. Δεν χρειάζεται να παρατηρήσουμε βέβαια και την παγκοσμιοποίηση των αγορών. Είναι τόσο οικείο παράδειγμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρατήρηση και ειδικά συμπεράσματα.

Με λίγα λόγια, με κεντρικό αφήγημα την «ελευθερία» σε αντίθεση με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας (π.χ.) έχει καταφέρει να έχει επιβάλλει έναν απόλυτο κεντρικό σχεδιασμό, μόνο που ο μεγάλος σχεδιαστής είναι το παγκόσμιο σύστημα των πολυεθνικών όπου όλοι οι άλλοι καταλήγουν ίσοι στην ένδεια, απέναντι στον μεγάλο ρυθμιστή, τον ιδιοκτήτη του παγκόσμιου πλούτου.

Ο πλούτος συσσωρεύτηκε από τους εντεταλμένους του συστήματος. Τις τράπεζες και τις χρηματαγορές καθώς και τα μειράκια τους, τις πρόθυμες να συνεργαστούν –δικές τους- κυβερνήσεις. Ο πλούτος όμως που συσσώρευσαν, ήταν μόνο ένα στάδιο στον σχεδιασμό τους. Επίσης ήταν και ολίγον υι, «πέτσινος» πλούτος αφού αποτελούταν από ομόλογα, δάνεια κλπ. Η επόμενη φάση έπρεπε να μετασχηματίσει αυτόν τον χάρτινο πλούτο, σε πραγματικές αξίες και να διασφαλίσει τον έλεγχο τους.

Ο χάρτινος πλούτος είχε αρκετά μειονεκτήματα (επισφάλειες τα λένε για να τα φορτώσουν εύκολα στους λαούς). Μετά την εκδήλωση της κρίσης των τοξικών ομολόγων, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές συμφώνησαν ότι η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει παρελθόν. Η αιτία του κακού δηλαδή, ήταν και το φάρμακο!

Απορρύθμιση, λοιπόν, παντού. Ο νεοφιλελευθερισμός στην πιο ακραία, κανιβαλική του εφαρμογή, όπως γράφει και ο Γ. Παπασωτηρίου, στο άρθρο του στο ARTInews. Αυτό προτείνει (και επιβάλλει) ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός, ως φάρμακο. Και μάλιστα το διεύρυνε και πέρα από τις αγορές του «απόλυτου εμπορεύματος», τα χρηματιστήρια.

Ο τρόπος που βρήκε για την επέκταση της «απορρύθμισης» και εκτός των ορίων των χρηματαγορών είναι η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία «ελεύθερου»/ ληστρικού εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP). Η συνθήκη  αποτελεί την ισχυρότερη μέχρι σήμερα προσπάθεια να επιβληθεί παγκοσμίως η «ορθοδοξία» του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η πλήρης απελευθέρωση της ασυδοσίας των αγορών και των εταιρειών αντίθετα στις ανάγκες των κοινωνιών και στην προστασία της φύσης…». Εννοείται πως στόχος είναι πια, εκτός από τις πρώτες ύλες και ο παγκόσμιος έλεγχος της τροφής. Της τροφής και του νερού!

Αλλά τι είναι αυτή η «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», για την οποία ξεσηκώνεται ο κόσμος;*

Όπως οι ευρωπαϊκές συνθήκες, μεταξύ άλλων Μάαστριχτ και Λισσαβώνας επέβαλαν την πρωτοκαθεδρία των τραπεζών και της μεγαλύτερης από αυτές, πάνω στη ζωή των ανθρώπων, έτσι και με τις TIIP, CETA, TiSA, θα θεσμοθετείται η πρωτοκαθεδρία των πολυεθνικών, οι οποίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι μειώνει τα κέρδη τους!

Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Θα θεωρούνται πια σχεδόν έκνομες διεκδικήσεις.

Τα κράτη που θα υπογράψουν τη συμφωνία θα παραιτηθούν οποιουδήποτε δικαιώματος ελέγχου στους ξένους παρόχους υπηρεσιών. Δεν θα υπάρχουν περιθώρια για πολιτικές σε εθνικό πλαίσιο σε ότι αφορά την υγεία, ενέργεια, παιδεία, το νερό ή τις μεταφορές.
 


Όποιος τολμήσει να αντισταθεί στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, του νερού ή της δημόσιας περιουσίας., απλά θα είναι παράνομος και θα διώκεται.




Πρόσφατα, ευρωπαϊκές εταιρείες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο ή κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού.



Η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί λόγω της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Πέρυσι, ο Ισημερινός καταδικάστηκε σε καταβολή του ποσού των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, υπέρ πετρελαϊκής εταιρείας!



Αφού και τα τρόφιμα αποτελούν πια εμπόρευμα και όχι αγαθό, στο στόχαστρο μπαίνουν και οι προδιαγραφές ποιότητας στο πεδίο της διατροφής. Η άνοιξη των μονοπωλίων τροφίμων, επί θύραις (το παράδειγμα της Monsanto ή της Syngenta και της κατοχύρωσης «πατέντας» στους σπόρους είναι γνωστό).

Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει την εισαγωγή κοτόπουλων, τα οποία έχουν απολυμανθεί με χλώριο, ή χοιρινού κρέατος με ρακτοπαμίνη.

 Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η παρατήρηση του Γ Παπασωτηρίου για το  πεδίο της ιδιωτικής ζωής.

Η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΡΙ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ

Δεν είναι εσχατολογικές προβλέψεις «Γερόντων» της Ελεύθερης Ώρας. Είναι η εικόνα του κόσμου το 2015. Η εικόνα που θολώνει στα μάτια μας, η «αγωνία» του αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το ευρώ.

_______________________________________ 

* 18 Απρίλη: Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις συνθήκες TIIP, CETA, TiSA - «Οργανώσεις και φορείς της κοινωνίας των πολιτών» Στην Ελλάδα έγιναν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα κατά του ελεύθερου/ληστρικού εμπορίου και των επενδυτικών ευκαιριών και υπέρ της προώθησης μιας οικονομίας που να λειτουργεί για την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη. 
Οι άνθρωποι και ο πλανήτης πάνω από τα κέρδη! People and the Planet before Profits! 


Διαβάστε επίσης:

Ώστε η λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών προς όφελος των καταναλωτών δεν επηρεάζεται από την TTIP; Για δείτε τι έγινε στην Αργεντινή!
Άρθρο του Nick Dearden, Διευθυντή της οργάνωσης Global Justice Now


Διατλαντική Συμφωνία: Η νέα μορφή υποδούλωσης των λαών 
Άρθρο του  Γ. Παπασωτηρίου, στο ARTInews
 

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Το έχετε παρατηρήσει;









(Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko)



Η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν υπάρχει πόλεμος στη γειτονιά μας που να μην έχει πρωταγωνιστήσει ή να μην έχει συμμετάσχει, που για να κάνει τις δουλειές της φτάνει να χρησιμοποιεί ως εργαλείο τους ναζί στην Ουκρανία, που στις τάξεις της συμμετέχουν χώρες όπου οι φασίστες φτιάχνουν μνημεία για να δοξολογούν τα «Βάφεν Ες – Ες», συνεδρίασε χτες για να λύσει το μεταναστευτικό…


Η κυρία Μέρκελ που επί των ημερών της και επί των ημερών των συγκυβερνητών της, των


σοσιαλδημοκρατών, για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα γερμανικά στρατεύματα βγήκαν εκτός των συνόρων της χώρας και συγκεκριμένα «στην αραβική χερσόνησο, στην Κεντρική Ασία, στη βορειοανατολική Αφρική και σε παρακείμενες θάλασσες» (όπως αναφέρεται επί λέξει στο επίσημο κείμενο της απόφασης της γερμανικής κυβέρνησης από το 2001), συμμετείχε χτες στη συνεδρίαση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού...


Ο κ.Ολάντ που η χώρα του η Γαλλία πρωτοστατεί από το δράμα της Συρίας μέχρι σε στρατιωτικές επεμβάσεις στην Ακτή Ελεφαντοστού, στο Μάλι και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, που η χώρα του και η κυβέρνησή του αποτελεί τον «νούμερο ένα» υπαίτιο για τα καραβάνια των Σύρων προσφύγων, που στο όνομα της «εξαγωγής της δημοκρατίας» με δικά της όπλα έχουν εξοπλιστεί ακόμα και οι ισλαμοφασίστες τζιχαντιστές και που έφτασε στο σημείο να ζητά να εξαπολυθεί στρατιωτική επέμβαση στη χώρα ακόμα και χωρίς την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατέθεσε… σκέψεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού…


Ο κ.Ρέντσι, η χώρα του οποίου από την μια τα είχε κάνει πλακάκια με το καθεστώς Καντάφι γιατί – όπως έλεγε ο Μπερλουσκόνι - «η Ιταλία θα έχει την προτεραιότητα στους τομείς του πετρελαίου και φυσικού αερίου και σε άλλους τομείς επενδύσεων» και που από την άλλη, στην μετά Καντάφι εποχή, αφού συμμετείχε πρωταγωνιστικά στους βομβαρδισμούς της Λιβύης, συμμετέχει πρωταγωνιστικά μαζί με τη Γαλλία στην αφαίμαξη του φυσικού πλούτου της χώρας, διατύπωσε την αγωνία του για το μεταναστευτικό…


Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή που με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της και την καταλήστευση των λαών εξαναγκάζει τους ανθρώπους στον ξεριζωμό, η Ευρωπαϊκή Ένωση που με την πολιτική της προκαλεί τα μεταναστευτικά κύματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση που δολοφονεί διπλά, μια με τις βόμβες και τις στρατιωτικές επεμβάσεις της και μια με την πολιτική των «κλειστών συνόρων» απέναντι σε ανθρώπους που πασχίζουν να αποδράσουν από τον πόλεμο, την απελπισία και τη φτώχεια, συνεδρίασε χτες για να δώσει λύση στο μεταναστευτικό…


Σε αυτή την Ευρώπη των «πολιτισμένων», των φαρισαίων υποκριτών, των κροκοδείλιων δακρύων, των Γιούνκερ, των Μέρκελ, των Σοιμπλε και των πολυεθνικών με τους ιμπεριαλιστικούς (οικονομικούς και στρατιωτικούς) μηχανισμούς της, αποδεικνύεται μέχρι κεραίας αυτό που έλεγε ο Ντοστογιέφσκι:


«Δεν έχετε μήπως παρατηρήσει ότι οι πιο μαστόροι στην αιματοχυσία ήταν σχεδόν πάντα οι πιο πολιτισμένοι κύριοι, μπροστά στους οποίους όλοι οι διάφοροι Αττίλες και Στένκα Ράζιν μερικές φορές δεν πιάνανε χαρτωσιά».


Ναόμι Κλάιν: Η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ από χρεοκοπία

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η Ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Έχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι».

Στο βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν υπάρχει μια λεπτομερέστατη καταγραφή της δράσης του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες την τελευταία 30ετία, όπου αποτυπώνονται οι δραματικές επιπτώσεις της παρέμβασής του, κυρίως στη Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Βολιβία), αλλά επίσης στη Ρωσία.

«Παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Κλάιν.

«Αυτό που με εντυπωσίασε» σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Έλληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Όταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου».

Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. «Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η “εκπαίδευση”. Κατ΄ αρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα.

Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου».

«Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς».

Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική. Στην πορεία, ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει.

«Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας. O σκοπός είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Κλάιν.
«Σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία»

«Στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ορισμένα θέματα ταμπού και ο Ομπάμα δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό» λέει η κυρία Κλάιν για τον Αμερικανό πρόεδρο.

«Γιατί το κοστούμι του ΔΝΤ δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε χώρας και είναι ίδιο για όλες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις προς την κυρία Κλάιν.

«Πραγματικά δεν μπορώ να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση» παραδέχεται με μια μικρή δόση ενοχής.

«Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε. Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει.

«Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο παραμένει άγνωστο. Ίσως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα».

Ωστόσο, όπως εξηγεί η κυρία Κλάιν, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008. Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του.

Και βέβαια η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους».

«Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα “αγορά”: την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».

anhsyxia.wordpress.com