ΑΚΟΝΙΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε


Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Nonews-NEWS: Κούλη,άσε τα "κουλά"...

Nonews-NEWS: Κούλη,άσε τα "κουλά"...: Κανένα, Κυριάκο μου, δεν ξεγελά πλέον η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, όπως αυτή την εφαρμόζεις με απολύσεις. Κανένα στ' ορκίζομαι! Α...

Nonews-NEWS: Φοροελαφρυνθήκαμε!...

Nonews-NEWS: Φοροελαφρυνθήκαμε!...:  Ή: ξαλαφρώσαμε..ή : χ€σ€ ψηλά κι αγνάντευε!..      Πριν καλά-καλά κρυώσει η μηχανή του πρωθυπουργικού τζετ που πηγαινοφέρνει τον λεβεντό...

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

“Terra Nullius” και σύγχρονη αποικιοκρατία

Η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη δικτατορία επιβάλλει πολιτικές χωρίς να λογαριάζει καθόλου τους ανθρώπους

 

Μια ενδιαφέρουσα αφήγηση από τον Γιάννη Βαρουφάκη*

 

Ο όρος “Terra Nullius”, είναι νομικός, Αγγλοσαξονικής προέλευσης. Οι ρίζες του βρίσκονται στη φιλοσοφία του Τζον Λοκ, ο οποίος ανέδειξε τη σχέση του ανθρώπινου μόχθου-της εργασίας, με το δικαίωμα στην ιδιοκτησία γης.

 

Το ερώτημα που έθεσε ο Λοκ ήταν το εξής: Πότε έχει κάποιος πραγματικό δικαίωμα σε ένα κομμάτι γης; Για να απαντήσει φιλοσοφικά, μας ζητά να φανταστούμε τι γίνεται στην υποθετική περίπτωση που κάποιοι ανακαλύπτουν ένα ερημικό νησί, πάνω στο οποίο έως τώρα δεν έχει πατήσει άνθρωπος, δεν είναι καν στο χάρτη. Αποβιβάζονται σ’αυτό και δηλώνουν ότι τους ανήκει. Δικαιούνται να το κάνουν; Ρωτάει ο Λοκ. Ναι, απαντά, υπό έναν όρο: Όχι μόνο πρέπει να είναι κενή ανθρώπων αυτή η γη – “Terra Nullius” – δηλαδή να μην έχει κάποιος άλλος δικαιώματα πάνω της, αλλά επιπλέον, πρέπει οι νεόφερτοι να δουλέψουν τη γη αυτή, να χύσουν τον ιδρώτα πάνω της κάνοντάς την να παραγάγει καρπούς-σοδειές. Τότε, όση απ’αυτή τη γη καταφέρουν να καλλιεργήσουν με το μόχθο τους, σε όση απ’αυτή τη γη αναμείξουν την εργασία τους, αυτή η γη είναι δική τους και κανένας, άτομο ή κράτος, δεν νομιμοποιείται να τους την πάρει, να την σφετεριστεί.

 

Υπό μία έννοια, αυτή η άποψη, ήταν η απαρχή της πολιτικής οικονομίας, που πολύ αργότερα συνέχισε ο Μαρξ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαρξ ξεκινά, όπως και ο Λοκ, με την υπόθεση ότι τα πάντα προκύπτουν από τον ανθρώπινο μόχθο, ότι η αξία των πραγμάτων προκύπτει από την εργασία που εμπεριέχουν. Μια υπόθεση πάνω στην οποία ο Μαρξ έχτισε τις οικονομικές του θεωρίες, τους τρεις τόμους του “Κεφαλαίου”, για παράδειγμα.

 

Όταν οι Άγγλοι έφτασαν στην Αυστραλία το 1788, σαν αποικιοκράτες, ήταν αποφασισμένοι να την κηρύξουν όλη δική τους, ιδιοκτησία τους. Πώς όμως μπορούσε αυτό να σταθεί στο Αγγλικό δίκαιο, το οποίο, όσον αφορούσε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα, βασιζόταν στον Τζον Λοκ; Ο μόνος τρόπος να πείσουν τους εαυτούς τους ότι είχαν δικαίωμα στη γη της Αυστραλίας, ήταν να τη θεωρήσουν “Terra Nullius”-κενή γη, να αποβιβαστούν σ’αυτή, να την καλλιεργήσουν και έτσι να θεωρήσουν πως είναι δικαιωματικά δική τους.

 

Υπήρχε βέβαια ένα “προβληματάκι”. Η “Terra” δεν ήταν “Nullius”, κατοικούνταν ήδη από 5 εκατομμύρια Αβορίγινες. Πώς έλυσαν το πρόβλημα οι Άγγλοι έποικοι; Απλά υποστήριξαν ότι οι ιθαγενείς δεν ήταν 100% άνθρωποι! Χαρακτήρισαν έτσι την Αυστραλιανή ήπειρο “Terra Nullius” όσον αφορά τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα ήταν γνωστό: Το ξεκλήρισμα των Αβορίγινων που σήμερα, από τα αρχικά 5 εκατομμύρια ψυχών, είναι ζήτημα να επιβιώνουν 150 χιλιάδες. Ο χυδαίος νομικός χαρακτηρισμός, της προ του 1788 Αυστραλίας ως “Terra Nullius”, ανατράπηκε το 1988, από το ανώτατο δικαστήριο της Αυστραλίας, δηλαδή 200 χρόνια μετά.

 

Η ιστορία αυτή δεν αφορά μόνο την Αυστραλία. Αφορά όλες τις περιπτώσεις της αποικιοκρατίας. Της συστηματικής καταπίεσης ενός λαού από έναν άλλον. Μπορεί η Ελλάδα σήμερα να μην θεωρείται, επισήμως-νομικά, “Terra Nullius”, από την Τρόικα, όμως οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί, οι Γερμανοί πτωχοί, οι κάτοικοι των γκέτο στις συνοικίες που περιτριγυρίζουν το Παρίσι, αντιμετωπίζονται εν τέλει ως κάτι λιγότερο από 100% άνθρωποι. Οι χώρες, οι περιοχές αυτές, οι συνοικίες τους, θεωρούνται θεσμικά κενές, στερούμενες πληθυσμών που να έχουν το δικαίωμα να διαμορφώνουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Τα μνημόνια δεν θα γράφονταν όπως γράφτηκαν, αν δεν υπήρχε μια δόση της νοοτροπίας του “Terra Nullius” στο νου των συγγραφέων τους.

 

* Από την πρεμιέρα της εκπομπής “Terra Nullius” του Γιάννη Βαρουφάκη στον ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο”

 

Ολόκληρη η εκπομπή:

 

http://adiritos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_22.html

 

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο καθένας θα προσπαθεί μόνος του να επιβιώσει. Η ανθρώπινη ζωή θα χάσει κάθε αξία. Μιλάμε δηλαδή για την επιστροφή στην απόλυτη βαρβαρότητα. Πολλοί πιστεύουν ακόμα στο μύθο της ελεύθερης αγοράς. Έχουν στο μυαλό τους μια ιδανική κατάσταση, όπου ο καθένας θα είναι απαλλαγμένος από την καταπίεση του κράτους και η ελεύθερη αγορά θα οδηγήσει τις κοινωνίες και τα άτομα σε μια ισορροπία και μια ευημερία. Είναι απλά μια αυταπάτη επειδή στην πραγματικότητα το παιχνίδι είναι πιο στημένο από ποτέ. Δεν μιλάμε για καπιταλισμό, ούτε καν για νεοφιλελευθερισμό. Μιλάμε για την νέα, παγκόσμια και βάναυση φεουδαρχία!

 

http://failedevolution.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html

 

 

Υστερικοί και ανιστόρητοι...

Η κατρακύλα της Ν.Δ. ενεργοποιεί σχέδιο εξόντωσης του μικρού κυβερνητικού εταίρου. Ας πρόσεχαν...


Να αλλοιώσει την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου και να προκαλέσει πολιτικό αντιπερισπασμό με μεθόδους που προσομοιάζουν στο...
μαφιόζικο σύστημα επιχειρεί ο Σαμαράς με (ακρο-)δεξί του χέρι τον Άδ. Γεωργιάδη. Χθες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. κλιμάκωσε τη γνωστή κινδυνολογία, που είχε εκπορευθεί από τον ίδιο τον Σαμαρά, για τις καταθέσεις που θα χαθούν αν ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Προσπάθησε μάλιστα, ματαίως, να παγιδέψει τηλεφωνική επικοινωνία του με τον γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτση.

Την κυβερνητική τακτική αποδοκίμασαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο διαισθάνεται ότι το Μαξίμου επιχειρεί να στήσει πολιτική πόλωση ακόμη και με βρόμικα σενάρια. Η κατρακύλα της Ν.Δ. ενεργοποιεί σχέδιο εξόντωσης του μικρού κυβερνητικού εταίρου. Ας πρόσεχαν...

Δεν είναι η πρώτη φορά που πανικόβλητη η (ακρο-)Δεξιά καταφεύγει σε κινδυνολογία με επίκεντρο το εθνικό νόμισμα. Το είχε προσπαθήσει η Ν.Δ. παραμονές των εκλογών του 1981 και η ΕΡΕ παραμονές των εκλογών του 1964. Και είχαν πέσει μέσα στον λάκκο που είχαν ανοίξει για τους πολιτικούς αντιπάλους τους.

Η ακροδεξιάς έμπνευσης κινδυνολογία Σαμαρά εξοργίζει τους Έλληνες πολίτες, ενώ διαλύει διεθνώς το πολιτικό ψευδο-αφήγημα ότι δήθεν η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί προϋπόθεση πολιτικής σταθερότητας στη χώρα και την περιοχή.

Οι πολίτες ζουν την επιδείνωση της καθημερινότητάς τους. Δεν ξεγελιούνται με την εικονική πραγματικότητα που προσπάθησε να κατασκευάσει ο Σαμαράς ως πειθήνιος μαθητής της Μέρκελ. Έχουν συνείδηση ότι η κυβέρνηση στερείται πολιτικού σχεδίου, διότι αποτελεί παρελθόν για τον λαό. Στερείται πολιτικού σχεδίου, διότι έχει χρεοκοπήσει το περιβόητο μνημονιακό σχέδιο. Αδυνατεί να αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία, διότι είναι εγκλωβισμένη στην τροϊκανή εντολή. Δεν τολμάει να ψιθυρίσει τη μοναδική δυνατότητα διεξόδου, τη διαγραφή  χρέους με τη μια ή την άλλη μορφή.

Το αδιέξοδο του περιβόητου "σχεδίου Σαμαρά", που υπολογίζεται ότι μόνο για την επόμενη διετία κοστίζει από 27,5 έως 34 δισ. ευρώ, επισημειώνει η αντίδραση των αγορών. Την επομένη της επίσκεψης στο Βερολίνο, τα ελληνικά spread εκτοξεύτηκαν.

Η παράταση του κυβερνητικού βίου οδηγεί τη χώρα σε βαθύτερη κρίση. Όχι μόνον οικονομική, αλλά και θεσμική, ακόμη και πολιτική - ηθική. Τους φόβους αυτούς επιβεβαιώνει η υστερική προκλητικότητα Σαμαρά - Γεωργιάδη. Είναι αδίστακτοι! Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία.

Όσο γρηγορότερα φύγουν, τόσο θα περιοριστεί το βάθος της κοινωνικής καταστροφής και θα επιταχυνθεί η πορεία της δημοκρατικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το δύσκολο αυτό έργο πέφτει στους ώμους της Αριστεράς, που αποτελεί τον κορμό της εναλλακτικής δημοκρατικής πολιτικής λύσης...
avgi.gr

Στο μυαλό του κτήνους...

Διάβασε το κείμενο και πες μου, υπάρχει τέτοιο τέρας που θα μπορούσε ποτέ να κάνει αυτές τις σκέψεις; Εμένα κάπου πάει το μυαλό μου...

«Δε θα μου τα φάει εμένα ο Βαρεμένος. Θα τον βαρέσω εγώ πρώτος. Ακούς εκεί! Να έρθει ο...
ΣΥΡΙΖΑ να μου πάρει τα φράγκα! Αυτά που με τόσο κόπο μάζεψα πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, πουλώντας τα βιβλία με παραμύθια στα UFO ήθελα να πω. Προχθές έστειλα 10 τόνους Όμηρο στο Σείριο και σήμερα έχω να στείλω 15 τόνους Αριστοφάνη στο Άλφα του Κενταύρου. Τα είδαν στην TV και τα λιμπίστηκαν. Το ιλουστρασιόν χαρτί είναι η νοστιμότερη λιχουδιά για τους βιβλιοφάγους νεφελίμ. Με πόνεσε η μέση να τα κουβαλάω. Ευτυχώς γυμνάζω το δεξί μου χέρι καθημερινά. Μόνο με το δεξί αυνανίζομαι, είμαι εθνικόφρων εγώ!

Αλλά αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, τι κακό είναι τούτο; Καλά τα λένε στη ΝΔ. Τόσο κόπο έκανε η κυβέρνηση να κλέψει τον κόσμο. Μείωσε τους μισθούς, έκοψε επιδόματα, δώρα, μείωσε τη σύνταξη την έκανε φιλοδώρημα, καταπάτησε τα εργασιακά δικαιώματα. Κάναμε τόσα και τόσα εμείς οι δεξιοί, για την παρτίδα μας. Δηλαδή μπήκαμε σε τόσο κόπο να κάνουμε το προσωπικό μας πλεόνασμα, να έχουμε τα λεφτά μας που ΝΟΜΙΜΑ κατακλέψαμε στις τράπεζες και τώρα θα μας τα πάρει η Αριστερά; Ε όχι! πάει πολύ. Ο ιδρώτας των πολιτών δε θα πάει χαμένος! Θα τα φάμε εμείς, που τα βουτήξαμε δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε ένα ευρώ στο ΣΥΡΙΖΑ. Να μαζέψει αυτός τα δικά του κλοπιμαία, αν φυσικά βρει τίποτα. Γιατί τα πήραμε όλα. Μέχρι και τα ψιλά. Τώρα θα τους πάρουμε και τα σπίτια κι άντε μετά να δούμε τι θα κάνει ο Αλέξης. Όχι παίζουμε.

Δεν θα τρώμε εμείς, βρε άπλυτοι, την αγανάκτηση των ιθαγενών τζάμπα, δεν θα μας φτύνουν για το τίποτα, θα απολαύσουμε αυτά που πήραμε από τους δανειστές. Τις μίζες από τους πλούσιους πελάτες μας για τους δώσουμε έργα. Εμάς ρε λάδωσαν όχι εσάς. Εμείς κινδυνεύουμε να κάνουμε παρέα στο Άκη. Θα τα σηκώσω όλα λοιπόν και θα τα πάω σ' άλλη χώρα! Όχι στην ΕΕ, θα τα ζητήσουν, οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ θα πουν ότι είναι από σκάνδαλα... Ούτε καν στην πατρίδα μας τη Γερμανία δεν είναι ασφαλή από τους κομμουνιστές. Το ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο είναι. Γιατί εμείς οι "ακτιβιστές της δεξιάς", όλους τους Αριστερούς κι όσους άλλους δεν θέλουν το μνημόνιο, στους ίδιους φούρνους θα τους κάνουμε σαπούνια...

Θα τα πάω κάπου να κάνω "επενδύσεις". Σε κάποια νέα χώρα που οι τοκογλύφοι θα βγάλουν στο σφυρί. Θα πάρω κάνα ορυχείο, τίποτα νησιά, παραλίες κι εκεί θα την περνάω φίνα. Κι άσε τους τα κορόιδα τους Έλληνες να με ψάχνουν. Άλλωστε, αφού έκαναν τη ΝΔ κυβέρνηση είναι άχρηστοι κι ανίκανοι να διαχειρίζονται χρήματα. Καλά τους κάνουμε... »

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

greki-gr.blogspot.gr

Ο διαρκής κατήφορος της κυβέρνησης...

Η κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται εκτός ορίων, με τα στελέχη της να προσπαθούν με κάθε τρόπο να αντιστρέψουν το κλίμα που δημιουργήθηκε με...
τις δηλώσεις των Σαμαρά και Γεωργιάδη για το bank run .
         
Στο τελευταίο… σκαλοπάτι φαίνεται πως βρίσκεται η συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να αντιστρέψει το κλίμα που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Άδωνι Γεωργιάδη για το ενδεχόμενο μαζικής εκταμίευσης καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες.

Το απόγευμα της Τετάρτης, ο κ. Γεωργιάδης προσπάθησε καλώντας σε ανοιχτή ακρόαση -και ενώπιον δημοσιογράφων- τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Βούτση να αποσπάσει μια «ομολογία» για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, κάτι που δεν έγινε. Η απαράδεκτη αυτή κίνηση του Άδωνι Γεωργιάδη ήρθε μάλιστα την ίδια ημέρα που ο ίδιος πήρε πίσω τα όσα είχε δηλώσει για εκταμίευση των καταθέσεών του.

Την ίδια ώρα, η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη επιχείρησε να «αδειάσει» το επικοινωνιακό επιτελείο της Ν.Δ. και αρκετούς βουλευτές, υποστηρίζοντας πως ουδέποτε έγιναν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού σε ενδεχόμενο bank run αν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας η Αριστερά.

Η κ. Βούλτεψη, συνέχισε τον «αγώνα» της, κατηγορώντας για «γκεμπελισμό» σε ΜΜΕ τον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που η εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου υποστήριξε πως δεν χρειάζεται να σχολιάσει «το τι λέει ο κάθε συνάδελφος»...
efsyn.gr

Δικαίωμα στη Μνήμη ή στη Λήθη; Μια αμφιλεγόμενη ευρωπαϊκή οδηγία

Προωθείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχέδιο Οδηγίας για τη ρύθμιση της νομοθεσίας προσωπικών δεδομένων, στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά επίσημα ο όρος Δικαίωμα στη Λήθη. Το σχέδιο προκάλεσε αντιδράσεις. Η Εταιρεία Γάλλων Αρχειονόμων συγκέντρωσε 51.000 υπογραφές για την ανάκληση του σχεδίου. Μαζί τους συντάσσονται Έλληνες αρχειακοί και ιστορικοί. Θα συζητήσουν για το ζήτημα αυτό στις 22 Σεπτεμβρίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο, σε εκδήλωση με τίτλο «Δικαίωμα στη Μνήμη vs Δικαίωμα στη Λήθη».
Τα προβλήματα μνήμης, ιστορίας και λήθης, καταλαμβάνουν εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες ολοένα και κεντρικότερη θέση στη δημόσια συζήτηση. Εκεί που κάποτε οι ιστορικές διαφωνίες συζητούνταν στο περιθώριο της δημόσιας ζωής, τώρα έχουν μετατραπεί σε πολέμους ιστορίας ή μνήμης, στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Το διαπιστώσαμε και με το άρθρο 2 του αντιρατσιστικού, το οποίο ποινικοποιεί αρνήσεις γενοκτονιών που έχουν αναγνωριστεί από το κοινοβούλιο, διεθνούς οργανισμούς και δικαστήρια. Αν κάποτε υποτίθεται πώς οι ιστορικοί ήταν οι «φρουροί» της μνήμης, έρχεται τώρα η νομοθεσία, το κράτος και οι διεθνείς οργανισμοί να ορίσουν πώς και τι πρέπει να θυμόμαστε. Βέβαια να μην αυταπατόμαστε πως το παλαιό καθεστώς μνήμης ήταν αυθεντικότερο από το νέο. Και στις δυο περιπτώσεις η αναδρομικότητα καθορίζει και το περιεχόμενο και τη μορφή της μνήμης. Αλλά η μεταβίβαση αυτή δείχνει ότι τώρα το διακύβευμα αυτό είναι κατά πολύ μεγαλύτερο και αποφασιστικότερο σε σχέση με το παρελθόν. Η μνήμη αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτισμικούς πόρους. Ποιος και πως θα την διαχειριστεί είναι αποφασιστικό για τη συγκρότηση της ταυτότητας, του πολιτισμικού προφίλ μιας κοινωνίας, του υλικού και συμβολικού κεφαλαίου της. Παρόμοια μεγέθη υπερβαίνουν κατά πολύ την εμβέλεια και τις δυνατότητες των ιστορικών.
Η μνήμη έχει εγκατασταθεί στις σύγχρονες κοινωνίες ως απόλυτα θετική αξία, απρόσβλητη στο βάθρο της. Αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα αυτού που ονομάζεται «έκρηξη μνήμης», του γεγονότος δηλαδή ότι η ταχύτητα αλλαγής των κοινωνιών μας δημιουργεί νοσταλγία για το παρελθόν, ούτε του εκδημοκρατισμού της μνήμης, που έδωσε προτεραιότητα στα βιώματα των απλών ανθρώπων έναντι των πρωταγωνιστών, κάτι που είδαμε και στις εκδηλώσεις για τα 100χρονα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μια ευρύτερη μεταβολή νοοτροπιών. Αν κάποτε το μέλλον ήταν πηγή ελπίδας, τώρα είναι πηγή φόβων. Και όταν οι άνθρωποι στρέφουν τα νώτα τους στο μέλλον, αντικρίζουν το παρελθόν. Αλλά αυτό το παρελθόν δεν αποτελείται από γραμμική εξέλιξη, αλλά από δραματικά γεγονότα, εκτός κανονικοτήτων, τα οποία δεν έχουν ακόμη βρει τρόπο να ενταχτούν στη συνείδησή μας, και δεν μπορούν να ενταχτούν με «επιστημονικό και νηφάλιο δημόσιο διάλογο», όπως υποστήριξε πρόσφατα διακήρυξη 139 ιστορικών για το αντιρατσιστικό. Η μνήμη υποκινεί συναισθηματικές δυνάμεις πένθους και εκδίκησης, που δεν μπορούν εύκολα να τιθασευτούν από την εκλογίκευση που της επιβάλλουν οι ιστορικοί.
Αν όλοι υποκλίνονται στη μνήμη, εκείνη που φαίνεται να έχει χάσει τα δικαιώματά της είναι η λήθη. Με περισσή ευκολία την αναθεματίζουν και τη λιθοβολούν. Κι όμως, χωρίς τη λήθη δεν θα μπορούσαμε να ζούμε ειρηνικά μεταξύ μας. Ένας κόσμος με απόλυτη μνήμη, θα ήταν εφιαλτικός και αφόρητος. Όπως επίσης ένας κόσμος πλήρης λήθης δεν θα ήταν κόσμος ανθρώπινος. Οι ανθρώπινες κοινωνίες, όπως και ο ανθρώπινος ψυχισμός άλλωστε, βασίζονται σε μια καλοδουλεμένη, μέσα από το χρόνο, ισορροπία ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη. Ο Χ.Λ.Μπόρχες έγραψε το 1942 ένα διήγημα με τίτλο Funes el Memorioso (Φούνες ο Μνήμων). Ο Ειρηναίος Φούνες, πέφτοντας από το άλογο έμεινε παράλυτος, αλλά αντί αμνησίας απέκτησε υπερμνησία. Θυμόταν όχι μόνο το δάσος, αλλά όλα τα δένδρα, και όλα τα φύλα των δένδρων και κάθε φορά που τα είχε δει, ή τα είχε φανταστεί. «Οι αναμνήσεις δεν ήταν απλές. Κάθε εικόνα συνοδευόταν από αντιδράσεις μυϊκές, θερμικές κλπ». Μια τέτοια ζωή όμως ήταν αφόρητη, είχε καταδικαστεί σε διαρκή αϋπνία («γιατί να κοιμάσαι σημαίνει να αφαιρείσαι από τον κόσμο»). Ο Ειρηναίος πέθανε από συμφόρηση πνευμόνων, μεταφορική απόδοση της συμφόρησης από τον κατακλυσμό ενός μεγάλου όγκου από άχρηστα μνημονικά σκουπίδια. Και ο Μπόρχες καταλήγει λακωνικά: «Υποπτεύομαι εντούτοις, ότι δεν ήταν πολύ ικανός για σκέψη. Το να σκέπτεσαι σημαίνει να ξεχνάς μια διαφορά, να γενικεύεις, να αφαιρείς. Στον υπερφορτωμένο κόσμο του Φούνες δεν υπήρχε τίποτε παρά λεπτομέρειες, σχεδόν τυχαίες λεπτομέρειες».
Η αυτόματη καταγραφή από τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα κάθε λεπτομέρειας της ζωής μας, κάθε στιγμή, παντού, κινδυνεύει να μας θέσει, αν δεν μας έχει ήδη θέσει στην κατάσταση του Ειρηναίου Φούνες. Μια παρόμοια κατάσταση υπερ-ροής πληροφοριών δεν διευκολύνει τον αναστοχασμό του παρελθόντος, κάτι που υποτίθεται οφείλουν οι ιστορικοί. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν μια κοινωνία τα θυμάται όλα σε βάσεις δεδομένων, μεταδεδομένων, μετα-μεταδεδομένων κ.ο.κ., δεν έχει ανάγκη τους ιστορικούς. Ο Μπόρχες, στο διήγημα αυτό απηχεί την Ιστορία και Ζωή του Φ. Νίτσε, όπου «Η λήθη αποτελεί συστατικό στοιχείο κάθε πράξης». Για τη ζωή χρειάζεται όχι μόνο το φως αλλά και το σκοτάδι. Ένας άνθρωπος χωρίς λήθη θα ήταν σαν να είναι καταδικασμένος σε διαρκή αϋπνία. Στη σημερινή περίπτωση το δικαίωμα στη λήθη σημαίνει επίσης το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα (privacy). Επομένως δεν τίθεται το δίλλημα μνήμη ή λήθη, δημόσια διαφάνεια ή ιδιωτικότητα, αλλά η προσεκτική εξισορρόπησή τους. Απόλυτη κυριαρχία του δικαιώματος στη λήθη θα φτώχαινε την ιστορία. Απόλυτη κυριαρχία του δικαιώματος στη μνήμη θα καταργούσε την ιδιωτικότητα και θα ήταν σαν να θυσιάζει την κοινωνία στο Αρχείο, το ζωντανό στο νεκρό.
Το ζήτημα με την συγκεκριμένη Οδηγία, εντούτοις δεν είναι απλό επειδή η ΕΕ, που έχει παρομοιαστεί με «μειλίχιο τέρας» (H.M.Enzensberger), υφαίνει έναν νομοθετικό ιστό όπου εκείνο που φαίνεται καλό, αυτονόητο, λογικό, κανονικοποιεί, ταξινομεί, γραφειοκρατικοποιεί και τελικά καταβροχθίζει τις ελευθερίες. Είναι ένα πράγμα το δικαίωμα στη μνήμη, εντελώς διαφορετικό η καθιέρωσή του με νόμο. Όπως αντίστοιχα είναι διαφορετική η κοινωνική λειτουργία της λήθης από την νομοθετημένη επιβολή της. Επικίνδυνα παιχνίδια.
 http://antonisliakos.gr

«Δωρεά» 1.400.000 ευρώ στην Ιερά Μονή Ιβήρων από την Hellas Gold

mavrhlista
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, πριν από δυο περίπου εβδομάδες πραγματοποιήθηκαν οι τυπικές διαδικασίες στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. για την ΔΩΡΕΑ ποσού € 1.400.000 από την Hellas Gold στην Ιερά Μονή Ιβήρων.
Η δωρεά δεν απορρέει βέβαια από τα ευλαβή αισθήματα των «επενδυτών», ούτε έγινε για να αναπέμπονται δεήσεις από τους μοναχούς υπέρ του προέδρου της Eldorado Gold και του συνεταίρου του, του προέδρου της ΑΚΤΩΡ. Άλλο έχουν κατά νου οι «επενδυτές» και η διοίκηση της Μονής.
Σε πρόσφατο άρθρο μας (εδώ) είχαμε αποκαλύψει ότι έχει «κλείσει» η συμφωνία μεταξύ εταιρείας και Μονής για την πώληση ή παραχώρηση στην εταιρεία 925 στρέμματα του ιδιόκτητου δάσους «Νταμπίζ» της Μονής στις Σκουριές. Η ΔΩΡΕΑ των € 1.400.000 των «επενδυτών» στη Μονή επιβεβαιώνει την πληροφορία μας.
Aπό το άρθρο «Χαρίζουν στην Eldorado Gold 925 στρ. δάσους» του δημοσιογράφου Σάκη Αποστολάκη στην «Ελευθεροτυπία» μαθαίνουμε ότι η χρήση του  δάσους θα περιέλθει στην εταιρεία όχι με πώληση αλλά με μακροχρόνια μίσθωση.
Είναι γεγονός ότι το τμήμα των 925 στρεμμάτων του δάσους είναι πλέον ελεύθερο από δικαστικές διεκδικήσεις αφού η εταιρεία αγόρασε τις διεκδικούμενες από πολίτες εκτάσεις. Ωστόσο για να πωληθεί η έκταση απαιτείται  απόφαση της Ιεράς Επιστασίας του Αγίου Όρους και, αν υπάρξει τέτοια απόφαση, πρέπει να γίνει δημοπράτηση της έκτασης. Και αυτό είναι πρόβλημα γιατί πολλές μεγάλες Μονές – οκτώ κατά τις πληροφορίες μας – δεν συμφωνούν με την υλοποίηση της «επένδυσης χρυσού» της Hellas Gold στο προαύλιο του «περιβολιού της Παναγίας» και θα αρνηθούν την πώληση του δάσους για την μετατροπή του σε «λίμνη» τοξικών αποβλήτων. Αυτό είναι καλά γνωστό στην Μονή Ιβήρων και ειδικά στον παπά που διαχειρίζεται τα οικονομικά της Μονής και ουσιαστικά τη Μονή, αφού ο γέροντας της Μονής έχει αποτραβηχτεί για τη συγγραφή φιλοσοφικών διατριβών. Για τη μακροχρόνια μίσθωση (99 χρόνια) δεν απαιτείται απόφαση της Ιεράς Επιστασίας, άρα μια τέτοια μίσθωση λύνει το πρόβλημα της εταιρείας.
Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο της «Ελευθεροτυπίας», η Μονή έλαβε διαβεβαιώσεις από την Hellas Gold ότι «στο συγκεκριμένο χώρο δεν θα χύνονται απόβλητα της εξόρυξης και της επεξεργασίας του μεταλλεύματος, αλλά θα γίνεται μόνο απόθεση χωμάτων που δεν θα είναι επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα ή άλλα τοξικά, αρσενικό κ.λ.π». Eδώ μάλλον «την πάτησαν» οι Ιβηρίτες, διότι μόλις την περασμένη εβδομάδα εγκρίθηκε η «Τεχνική μελέτη εγκαταστάσεων διαχείρισης εξορυκτικών αποβλήτων υποέργου Σκουριών – φράγματα και χώροι απόθεσης τελμάτων εμπλουτισμού μεταλλείου Σκουριών». Τα 925 στρέμματα που θα μισθώσουν στην εταιρεία είναι η μισή έκταση του χώρου απόθεσης «Λοτσάνικο» που μόλις εγκρίθηκε (χάρτης κάτω) – και δεν προορίζεται για ακίνδυνα «χώματα» αλλά για απόβλητα εμπλουτισμού. Η Μονή πήρε επίσης διαβεβαιώσεις από την εταιρεία ότι μετά τη «χρήση» το «μισθίο» θα δενδροφυτευθεί και θα επιστρεφεί περίπου στην προτέρα κατάσταση… Στην πραγματικότητα, αυτό που θα πάρουν πίσω οι μοναχοί θα είναι ένα βουνό από τοξικά μεταλλευτικά απόβλητα πίσω από ένα φράγμα ύψους 150 μέτρων που θα χρειάζεται φροντίδα στο διηνεκές. Αλλά, ξέρουν οι καλόγεροι από τέτοιους μακρούς χρόνους…
Κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες μένει να ρυθμιστούν: ποιος θα καρπωθεί την ξυλεία από το ξερρίζωμα του αρχέγονου δάσους του Νταμπίζ; Ψιλά γράμματα, το σπουδαίο είναι ότι η επένδυση θα προχωρήσει «εις δόξαν Θεού» και με τις ευλογίες της Ιεράς Μονής.
Και η Ασφάλεια Πολυγύρου συνεχίζει να τυπώνει πυρετωδώς νέες κλήσεις για τους «τρομοκράτες» κατοίκους της Β. Χαλκιδικής. 350 περίπου έχουν ήδη μάθει απ’έξω τον Ποινικό Κώδικα και ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου, άλλοι 10 κάτοικοι της περιοχής παρουσιάζονται στην Ασφάλεια για να δώσουν ανωμοτί καταθέσεις. Αλλά αφού «τα βρήκαν» η εταιρεία με τη Μονή τέλος καλό, όλα καλά.
Και έτσι θα έρθει επιτέλους η ανάπτυξη σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που εμείς δεν βρήκαμε τίποτα άλλο να κάνουμε εκτός από το να τον ξεκοιλιάσουμε.
 ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Βαθύ Κόκκινο

Μορφώνοντας τους φασίστες

Η mainstream και κυρίως φιλελεύθερη αντίληψη για τον φασισμό εξαντλεί και αποδίδει το φαινόμενο σε σχετικά μικρές οργανώσεις λούμπεν ατόμων, φουσκώτων με ξυρισμένα κεφάλια, αγράμματων (‘’εμα τημεί χρισι αυγεί΄΄) ή το πολύ πολύ μικρομαγαζατόρων. Παρόμοιας φύσης είναι και η μέσω της βιομηχανίας της κουλτούρας επιβαλλόμενη αντίληψη ότι ο ναζισμός και ο Β’ Παγκόσμιος ήταν αποτελέσμα απλώς κάποιων τρελλών, ψυχασθενών που ήρθαν από το πουθενά, έπεσαν από τον ουρανό, και που για κάποιους μυστήριους και σαγηνευτικούς λόγους πήραν τον έλεγχο της Γερμανίας και ολόκληρης σχεδόν της Ευρώπης απλά γιατί δεν γουστάρανε τους εβραίους.

Άρρηκτα συνδεδεμένο και απόρροια αυτής απίστευτα υποκριτικής αστικής αντίληψης (υποκριτική μιας και η αστική τάξη της εποχής ήξερε πολύ καλά την δική της βαθιά συμμετοχή στην κυριάρχηση του φασισμού. Kαι όσοι δεν είχαν άμεση συμμετοχή καμία απολύτως έχθρα δεν εξέφραζαν για τους ναζί μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου σε σημείο που ο έφτασε να αντιμετωπίζει ο Τσάρλι Τσάπλιν σοβαρή λογοκρισία και τελικά την εξορία από τις ΗΠΑ γιατί τόλμησε, το 1940, να κριτικάρει τον Χίτλερ στον ”Μεγάλο Δικτάτορα”) είναι η ιδέα που θέλει να πιστεύει ότι εκφράζει μια δημοκρατική μετριοπάθεια: ότι αυτό που χρειάζεται ο φασισμός είναι ‘’μόρφωση’’ και παιδεία. 
Λέξεις που ρίχνονται πάντοτε με ένα βολικό απροσδιόριστο περιεχόμενο, λέξεις πανάκεια, σημαίνοντα που για την κυρίαρχη ιδεολογία συνιστούν από μόνα τους ολόκληρα επιχειρήματα, που απαιτούν τέλος σε οποιαδήποτε συζήτηση για το θέμα, αφού και μόνο η απλή εκφορά τους ως ΤΟ αντίδοτο πρέπει να σημάνει την ανακύρηξη του νικητή του ντιμπέιτ, το θέμα πρέπει να θεωρηθεί λήξαν, και ο εκφέρων τις λέξεις αυτές μπορεί πλέον να αφεθεί στην αυτοικανοποίηση ότι αυτός ήταν ο πολιτισμένος (και επίδοξος εκπολιτιστής) μορφωμένος που αντιλήφθηκε σωστά και έλλογα τι χρειάζονται οι φασίστες και έπεισε τον εαυτό του ότι, όντως ναι, ο ίδιος αποτελεί ένα μορφωμένο, ειρηνικό και δημοκρατικό μέλος της έλλογης κοινωνίας των πολιτών και ότι ο ίδιος δεν έχει καμία σχέση με τον φασισμό. Πως θα μπορούσε άλλωστε αφού δεν πέρνει αναβολικά, διαβάζει Lifo, δεν είναι ανορθόγραφος και κάποτε, μια φορά, θυμάται που έδωσε χειραψία με έναν μαύρο στο TEDx. 
Εν τέλει η κυρίαρχη αντίληψη για τον φασισμό καταλήγει απλώς σε μια αισθητική κρίση, σε αισθητική επιλογή με διαφορετικά γούστα.

Αυτό συνοψίζει και το σύνθημα που κυκλοφορεί τελευταία ‘’ο φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα και ο ρατσισμός με το ταξίδι’’ που προδίδει αμέσως την ταξική του καταγωγή: 
Αλήθεια, δεν αντιλαμβάνονται οι εμπνευστές του την χυδαιότητα που υπάρχει στο ‘’κάλεσμα’’ στον εν μέσω άγριας λιτότητας λαό ότι για να θεραπεύσει τον ρατσισμό του οφείλει να ταξιδέψει στο μακρινό Πακιστάν και το Αφγανιστάν; (εκτός κι αν μοιράζουν δωρεάν εισητήρια με κάθε εκφορά του συνθήματος). Όταν δηλαδή στην συζήτηση με έναν άνεργο, απελπισμένο που περιμένει την τράπεζα να του πάρει το σπίτι, που δηλώνει ότι θέλει να φύγουν οι ξένοι γιατί ”του πήραν τη δουλειά” η απάντηση που θα δοθεί από τον ”αντιφασίστα’’ είναι ”αγόρασε ένα χιλιάδων ευρώ εισητήριο για το εξωτικό Μπαγλαντές και θα σου φύγει ο ρατσισμός”, το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι περισσότερο ρατσισμό και απέχθεια για την αριστερή μεταμοντέρνα χιπστεριά που στα μάτια της κοινής γνώμης φαίνεται απλώς σαν ”η αριστερά”. Η απάντηση οφείλει να είναι: ‘’στο κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι’’, οι μετανάστες εργαζόμενοι είναι τα ταξικά σου αδέλφια και μόνο αν παλέψεις μαζί τους απέναντι στον πραγματικό σου αντίπαλο, αυτόν που τρώει απ την πλάτη σου, μπορείς να κερδίσεις μια καλύτερη ζωή.
Η Χρυσή Αυγή είναι φασισμός, αλλά ο φασισμός δεν είναι η Χρυσή Αυγή, δηλαδή δεν είναι μόνο αυτή, δεν εξαντλείται εκεί, δεν περιορίζεται σε μερικούς ‘’ούγκανους’’. 
Πως μπορεί να γίνει κατανοητή η άνοδος του φασισμού στην Ελλάδα αν δεν ληφθούν υπόψην οι φασιστικές τάσεις των τόσο μορφωμένων πολιτισμένων αστών; Πως μπορούμε να καταλάβουμε την άνοδο της Χ.Α. αν διαγράψουμε απ την μνήμη μας τον διδάκτορα και καθηγητή πανεπιστημίου Αντρέα Λοβέρδο σαν υπουργό υγείας, να προκαλεί μαζική υστερία για τις οροθετικές που ‘’απειλούν την ελληνική οικογένεια’’ (Ruins) και που δήλωσε επίσης ότι η Χ.Α. είναι ένα γνήσιο κίνημα; Πως μπορεί το σύνθημα ‘’μορφώστε τους φασιστές’’ να μην θεωρηθεί συνένοχη αφέλεια, μπροστά στον εις Χάρβαρντ σπουδαγμένο Αντώνη Σαμαρά που έγινε πρωθυπουργός με το σύνθημα ‘’να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας από τους μετανάστες’’; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν έχει διαβάσει αρκετά βιβλία; Ποιος μπορεί να πει ότι η ιστορία του φασισμού είναι η ιστορία μερικών απολίτιστων ούγκανων μπροστά στους αμέτρητους τρομερούς επιστήμονες (δεν διάβασαν αρκετά;) του Γ’ Ράιχ που σχεδίασαν τρομερή πολεμική τεχνολογία (που τους πήραν μετά οι ΗΠΑ να τους σχεδιάσουν τους πύραυλους για να πάνε στο φεγγάρι) και την άκρως επιστημονική και καθ’όλα μορφωμένη IBM που κατασκεύασε τα συστήματα του Άουσβιτς; 
Πόσο αμόρφωτος μπορεί να είναι κάποιος που ισχυρίζεται ότι ο φασισμός είναι και ήταν αντιαισθητικός, ‘’βρώμικος’’,ατάλαντος, χωρίς παιδεία και με έλλειψη γούστου και χρειάζεται εκπολιτισμό, όταν δεν έχει ακουστά την Λένι Ρίφενσταλ και τους αναμφίβολα σπουδαίους άνθρωπους του πνεύματος όπως Σαλβαδόρ Νταλί, Έζρα Πάουντ, Μαρινέττι, Χάιντεγκερ που ανοικτά υποστήριζαν τον φασισμό; Πως μπορούμε να περιορίζουμε τον φασισμό σε κάτι άξεστο και αστοιχείωτο όταν ο τζέντλεμαν Ούινστον Τσώρτσιλ είχε πει σε ομιλία του στην Ρώμη το 1927 υποστηρίζοντας τον Μουσσολίνι:

‘’αν ήμουν Ιταλός είμαι σίγουρος ότι θα ήμουν ένθερμα μαζί σας από την αρχή μέχρι το τέλος στον θριαμβευτικό αγώνα εναντίον των κτηνωδών ορέξεων και παθών του Λενινισμού. [...] Η Ιταλία έχει δείξει ότι υπάρχει τρόπος να πολεμηθούν οι ανατρεπτικές δυνάμεις μαζεύοντας τις μάζες του λαού, με σωστή ηγεσία, για να αμυνθούν την αξία και σταθερότητα μια πολιτισμένης κοινωνίας. Έχει [η Ιταλία] δώσει το αναγκαίο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο. ‘’

Πως μπορούμε να ξεχνάμε πως και με ποιο τρόπο πέθανε ο φασισμός; Βεβαίως η μόρφωση και η παιδεία είναι αναγκαία όσο ποτέ, ιδιαίτερα αν θέλουμε να μην επαναληφθεί η τόσο βίαιη ιστορία. Είναι απαραίτητη και κρίσιμη η διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης για να κατανοεί τον κόσμο και τις εξελίξεις γύρω της και να μην ψάχνει σωτηρία και ευαγγέλια σε οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Αλλά ποια μόρφωση; Ποια παιδεία; Ποιος καθορίζει τι περιέχει η εκάστοτε παιδεία; Παραγνωρίζεται ότι ήταν η παιδεία, σχεδιασμένη από πανεπιστημιακούς από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, που καλλιέργησε ακριβώς τον πυρήνα των ιδεών της Χρυσής Αυγής, τα ‘’ελληνοχριστιανικά ιδεώδη’’, τους απίστευτης φαντασίας μύθους της ελληνικής εθνικής ιστορικής αφήγησης, τον ανταγωνισμό, το κυνήγι του κέρδους και τον κοινωνικό κανιβαλισμό σαν πρωταρχικές αξίες, ότι ήταν π.χ. η παιδεία των μετριοπαθών Βρετανών Οξφόρδης που γέννησε την ευγονική και τον βιολογικό ρατσισμό. Πως μπορούν να αγνοούνται αυτά σε τόσες ”εξηγήσεις” για τον φασισμό;

Οι πιο ανθρωπιστικά ‘’μορφωμένοι’’ με τα δεκάδες πτυχία και χορηγίες που θέλουν να μορφώσουν άλλους δεν μορφώθηκαν οι ίδιοι ποτέ. Διάβαζαν πολύ ”κριτική θεωρία”, αλλά ίσως δεν κατάλαβαν ποτέ την κεντρική θέση των Αντόρνο και Χόρκχαιμερ, ότι το Άουσβιτς δεν ήταν η εξαίρεση αλλά η λογική κατάληξη του δυτικού πολιτισμού και της προόδου του καπιταλισμού.
Πηγή: Αγγάρα
Η επιλογή του ντυσίματος του άρθρου με έργα δηλωμένων φασιστών καλλιτεχνών ήταν επιλογή του fadomduck2
fadomduck2

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.

Υπάρχει ένα ζήτημα πολύ σοβαρό.  Κάτι που με τρελλαίνει πιο πολύ από όλα τα άλλα παρανοϊκά που συμβαίνουν γύρω μας, στην μεγάλη πορεία της κατάντιας όλου του λαού μας. Δεν είναι ούτε οι μνημονιακοί δημοσιογράφοι, ούτε η μνημονιακή κυβέρνηση, ούτε οι μνημονιακοί αφεντάδες… τίποτα από όλα αυτά. Με τρελλαίνουν ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. Είναι μια νέα φάρα ανθρώπων που αν δεν το έχετε καταλάβει είναι οι προστάτες της αθλιότητας σε κάθε κοινωνικό επίπεδο. Είναι οι άνθρωποι που χαίρονται που το παιδί τους βρήκε επί τέλους μια ΔΟΥΛΙΤΣΑ, και θα παίρνει ΕΝΑ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΑΚΙ. Το σπούδασαν, έβγαλε τα μάτια του για να το καταφέρει, θυσίασαν τα νιάτα τους για να δώσουν στα παιδιά τους όλα τα απαραίτητα εφόδια για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Ξαφνικά έρχεται ένας μ@λάκας και τους ανακοινώνει πως για τα επόμενα 20? 30? 40? χρόνια τα παιδιά τους  ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ. Τους ανακοινώνουν πως τα παιδιά τους θα εργάζονται με δυο τρία κατοστάρικα, 12-14 ώρες την ημέρα, σαν καρπαζοεισπράκτορες, θα χρειαστεί να δουλεύουν ακόμα και χωρίς να πληρώνονται, χωρίς δυνατότητες καν να φτιάξουν μια δική τους οικογένεια, θα ζουν σ΄ενα κόσμο σάπιο που οι θεοί είναι τα διάφορα αι χάσου και οι διάφορες γκαγκάδες, κι εκείνοι
ονειρεύονται το παιδί να βρει μια ΟΠΌΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΟΥΛΙΤΣΑ για να έχει ένα ΠΙΑΤΟ ΦΑΓΑΚΙ…..
Αν υπάρχει μια κατηγορία πολιτών που θα έπρεπε να έχουν φέρει το κόσμο ανάποδα και να κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να ζήσουν τα παιδιά τους σ΄ενα κόσμο καλύτερο είναι ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.  Εχω συγκρουστεί με πολλούς φίλους αυτό το καιρό γιατί δεν πιέζω τα παιδιά να βρουν μια δουλίτσα και το παίζουν χλιδάνεργοι.
Λοιπόν θεωρώ πως η προσωπική μου  επανάσταση σ΄αυτό το χάος είναι να υπενθυμίζω στα παιδιά μου συνέχεια πως ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ να βρουν μια ΔΟΥΛΙΤΣΑ. Τους προτείνω χίλια δυο άλλα πράγματα τα πιο παλαβά σε σχέση με τους κανόνες που κυριαρχούν στη ζωή των καθωσπρέπει νοικοκυραίων, αλλά να μην γίνουν σκλάβοι. Ναι, έχω σκοπό να αποκτήσω ένα νέο επάγγελμα που θα λέγεται η μάνα των χλιδάνεργων αλλά δούλους δεν τ΄αφήνω να πάνε. Αν το κάνουν από μόνα τους δεν μπορών να έχω λόγο. Δικαίωμά τους αλλά να τους βάλω και τις φωνές, να με πιάσουν και δέκα υστερικές κρίσεις γιατί δεν έχουν ενσωματωθεί στη κοινωνία της κατάντιας….
Πάει πολύ… πάρα πολύ.
Κοιτάζω παλιούς φίλους, συγγενείς, συναδέλφους να κάθονται και να κοιτάζουν τα παιδιά τους να μετατρέπονται σε ζόμπι.. απαθείς. Υπνωτισμένοι. Ανήμποροι να σκεφτούν κάτι περισσότερο από μια συνεχή αγωνία ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ.  Ακούω να δίνουν συμβουλές του είδους βρες εσύ μια δουλίτσα ότι νάναι να παίρνεις τα λίγα σου λεφτουδάκια κι αργότερα τα πράγματα θα φτιάξουν.  Μη κάνεις και τον καμπόσο είναι δύσκολοι καιροί, σκύψε το κεφάλι, όλοι έτσι κάναμε κάποια στιγμή…
Κι εκεί καταλαβαίνω πως είναι το πρόβλημα. ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.  Εκείν είναι όλο το ζουμί. Και γι΄αυτό και σήμερα έτσι θα κάνουν και τα παιδιά. Γιατί ο κόσμος που οι προηγούμενοι ετοίμασαν ήταν πως έτσι κάνουν όλοι για να επιβιώσουν. Και γιατί όχι για να τα ΤΣΕΠΩΣΟΥΝ αργότερα.
Ναι οι μνημονιακοί γονείς είναι καλά μεγαλωμένοι τελικά με το κατοχικό φόβο του παππού, το τσέπωμα του πατέρα και το βόλεμα το δικό τους. Πως να διδάξουν το αγαθό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας στα παιδιά…
Κι αν αυτό συμβαίνει πως να περιμένεις να βγεις από αυτόν το βάλτο κάποια μέρα? Η μόνη πιθανή έξοδος είναι να σε ψαρέψει κάποιος κάποτε και να σε πετάξει σε κάποιο τηγάνι για να σε ξεροψήσει. Λίγο πριν το τηγάνισμα μπορεί να προλάβεις να δεις λίγο ήλιο…

πηγή:

http://synithisypoptos.gr

Όμορφος κόσμος ηθικός, ιδιωτικά πλασμένος!

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

omorfo

Για να καταλάβεις τι φασιστολόι κρύβει κάποιος πρέπει να του αναστατώσεις λίγο τις ιδέες και τον τρόπο που βιοπορίζεται. Ο λεγόμενος ιδιώτης βγάζει αγκάθια. Κρατά εσόδων εξόδων κι έχει μίσος για το υπαλληλίκι. Η ύπαρξή του συνοψίζεται στα πλήκτρα της ταμειακής μηχανής. Θεωρεί πως είναι ο μαστός που δίνει γαλατάκι στην κοινωνία. Η κιτσαρία της σεμνότητάς του έχει υψηλό βαθμό πολλαπλότητας. Παραληρεί όταν η κουβέντα έρχεται στις νόρμες και τα κεκτημένα κατακτήσεων. Οι αγώνες, οι μάχες, οι εμφύλιοι πρέπει να μείνουν ως στάμπες σε μπλουζάκια η ως στεγνωμένες ουτοπίες σε ντι βι ντι. Ο ιδιώτης έχει την ιδιωτία κορώνα στο κεφάλι του και την αγορά θυγατέρα, έτοιμος να την προστατέψει με τη ζωή του απ’ τους κακόβουλους δούλους εργάτες. Ψάχνει τον αντίπαλο αλλού. Όχι στον καθρέφτη του. Βγάζει σπυριά όταν ακούει για παροχές κοινοτισμό και μεθυσμένους κατωτέρων τάξεων. Αυτός διαχειρίζεται τον αλκοολισμό του στο ρετιρέ ή στη μεζονέτα κι όχι στα ουζερί και τις πάμπες. Έχει πάντα μαζί του ραβίνο συνεργάτη για να κρατιέται δημόσια και να δίνει εικόνα οργανωμένου βαθιά. Έχει έμβλημα το λογότυπο της επιχείρησης. Το πηγαίο τσιτάτο του διαφημιστικού. Θέλει πελάτες για να χτίσει το σωβινισμό της μοναδικής του περίπτωσης. Το μέτρο της διαφορετικότητάς του είναι τα φράγκα. Περίτεχνο σπίτι, έργα τέχνης, υπονοούμενα, συμμαχίες για να ξεχωρίζει από πλέμπα, μαστόρια, μισθωτούς, χαμάληδες. Είναι ο στρατός του Λοβέρδου και του Βορίδη. Ο χαϊδεμένος των καθεστώτων. Ο πατριάρχης της συναλλαγής. Ο ακομμάτιστος αλλά βαθύτατα κομματικός που μπερδεύει δολίως την ελευθερία του ανθρώπου με την ελευθερία της αγοράς. Το σκέλεθρο που θέλει να ξεχαρβαλώσει την εργασία. Που δίνει εφτά ευρώ την ώρα στον υπάλληλο καθηγητή τού φροντιστηρίου του ή δεν επιτρέπει στην πωλήτρια τού μαγαζιού του να καθίσει σε καρέκλα. Όλα κρίνονται. Όλα αξιολογούνται. Αξία έχει ότι φέρνει κέρδος. Μαθαίνω με τα λεφτά μου. Γαμώ με τα λεφτά μου. Χύνω με τα λεφτά μου. Τα λεφτά μου για να αγοράσω λίγη άβυσσο βαρβαρότητας. Για να λαδώσω, να βάλω άλλους να μου ξεσκατίσουν το παιδί και το γέρο. Η δουλεία δεν είναι ντροπή αλλά εσύ κερατά γύφτε θα μου μαζεύεις τα σκουπίδια. Εσύ βουλγάρα σκύλα θα με ξεκαβλώνεις. Εσύ νέγρο χιμπατζή θα με διασκεδάζεις. Τώρα πια τέλειωσαν οι κομουνιστικές σας μαλακίες, τα εφάπαξ, οι αποζημιώσεις, τα θωρηκτά Ποτέμκιν, ο Σοστακόβιτς. Τώρα δουλεία και σκυλάδικο. Ζήτω το υγιές πασόκ, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Καρατζαφέρης. Ζήτω η αμερικανική πρεσβεία. Οι γερμανοί που θα μας βάλουν σειρά. Ζήτω το Νατο που θα φέρει δημοκρατία και φτηνό πετρέλαιο στα ρεζερβουάρ του πολιτισμού. Ο Εβραίος νερουλάς που πάει να ξεδιψάσει τα ορφανά της Λιβύης. Ζήτω η Άννα, ο Αντρέας, οι στελεχάρες. Οι χαφιέδες με τα λεφτά του μπαμπά. Ζήτω οι γενίτσαροι, οι προϊστάμενοι, τα υποπόδια, οι διευθυντές, οι σύμβουλοι. Ζήτω οι μή κυβερνητικές της κυβέρνησης. Ζήτω ένδοξε ελληνικέ λαέ θυμωμένε αγανακτισμένε που αγανακτείς και θυμώνεις μετά τη δουλειά αφού υπηρετήσεις τη μισθωτή σου σκλαβιά.

Πηγή:

http://dromos.wordpress.com

Εν αρχή ην….οι Τράπεζες

Εν αρχή ην η Τράπεζα, και η Τράπεζα ην προς τον Θεόν, και Θεός ην η Τράπεζα. Ούτη ην εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι’ αυτής εγένετο, και χωρίς αυτής εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν.
Αξέχαστοι καιροί. Αυτοί της άνθησης του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών.
Όταν ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος δήλωνε σε πρωτοσέλιδο ότι στις 6000 μονάδες το Χρηματιστήριο ήταν φτηνό.
Αξέχαστες στιγμές, όταν ο βοσκός με το iPad, (τότε δεν είχαμε iPad) σαλάγαγε τα πρόβατα ενώ την ίδια στιγμή έδινε εντολές στον broker.
Και τον βοσκό δεν το είχε ενοχλήσει που η Connection είχε φτάσει και ξεπεράσει τις 3.800 Δρχ. (11,40€) αλλά στο ότι ανάμεσα στα χαρτιά προς διαπραγμάτευση ήταν και αυτό της Τράπεζας της Ελλάδος
Στο ίδιο τραπέζι η Τράπεζα της Ελλάδος με την ΓΕΝΑΚ;
Στο ίδιο τραπέζι η εκδότρια Τράπεζα του Ελληνικού χαρτονομίσματος με την Λαυρεωτική;
Είναι η ΤτΕ εταιρεία με σκοπό το κέρδος;
Κοινή απαίτηση των δύο Εθνοσυνελεύσεων (1822-1823) ήταν “θέλει διατάξει νέον σύστημα νομισμάτων χαραττομένων εις όνομα του Έθνους δια του εκτελεστικού σώματος”,
Χαρακτηριστικό και δικαίωμα ενός ανεξάρτητου κράτους η έκδοση νομίσματος,
Στα επόμενα Συντάγματα το δικαίωμα έκδοσης νομίσματος για μεν στα Ηγεμονικά-Βασιλικά το δικαίωμα πάει στον Ηγεμόνα-Βασιλέα ” ο Βασιλεύς έχει το δικαίωμα να κόπτη νομίσματα κατά τον νόμον, για τα δε Δημοκρατικά “νόμος ορίζει”.
Μάλλον η προστασία του δικαιώματος έκδοσης νομίσματος δεν ήταν μέσα στις προτεραιότητες των ανά τους αιώνες συνταγματολόγων.
Κάπως έτσι λοιπόν, ανάμεσα στο “δικαίωμα του Βασιλέα” στο “όσα ο νόμος ορίζει” η εποχή της αθωότητας έσβησε μαζί με την Εθνική Χρηματιστηριακή Τράπεζα
Με την ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος από τον Γεώργιο Σταύρου το 1841, το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος άρχισε να γνωρίζει τον Δυτικό πολιτισμό.
Χρειάστηκε την βοήθεια ενός Εθνικού Ευεργέτη κάποιες χρεωκοπίες, την οδυνηρή εμπειρία της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης την ακόμα οδυνηρότερη Μικρασιατική Καταστροφή για να απεμπολήσει οριστικά το δικαίωμα του στην έκδοση νομίσματος με την ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος το 1927.
Το δικαίωμα του Βασιλιά που αναφέρεται στα Συντάγματα μέχρι και αυτό του 1952 έδινε το δικαίωμα να τυπώνονται νομίσματα ή χαρτονομίσματα ευτελούς αξίας.
( Για αυτόν τον λόγο βρίσκουμε στην ίδια χρονιά χαρτονομίσματα με δύο εκδότες: Π.χ. Βασίλειον Της Ελλάδος και Τράπεζα της Ελλάδος.)
Η έκδοση νομίσματος ήταν και είναι εργαλείο αμύθητης δύναμης και για αυτόν τον λόγο δεν θα μπορούσε να μείνει σε χέρια κρατών ή εθνών.
Σήμερα τα κράτη με δικαίωμα έκδοσης νομίσματος μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Αποτέλεσμα το κάθε κράτος να αγοράζει (δανείζεται είναι ο όρος που χρησιμοποιείται, αλλά νομίζω ότι “αγοράζει” είναι ποιό δόκιμος) να αγοράζει το χρήμα που θα μπορούσε απλά να τυπώσει, και όλα αυτά για τον φόβο του “πληθωρισμού.”
Αυτό λοιπόν που μας έχουν πείσει πως δεν μπορεί να κάνει το κράτος, το κάνουν ιδιώτες τεχνοκράτες, παίρνοντας την μερίδα του λέοντος από τα φορολογικά έσοδα των κρατών όλου του πλανήτη
Οι Αγορές, αγαπητέ φορολογούμενε, οι Αγορές που δεν ξέρεις ποιοί είναι τροφοδοτούνται, ζουν και γιγαντώνονται από τους φόρους που εσύ πληρώνεις.
Ένα απλό παράδειγμα:
Σήμερα το πρωί ο κ. Draghi άνοιξε τον εκτυπωτή για να τυπώσει ένα χαρτονόμισμα των 100€ που χρειάζεται η Ελληνική Δημοκρατία.
Δεν έχει όμως δικαίωμα να το δώσει-δανείσει-πουλήσει κατευθείαν στην Ελληνική Δημοκρατία.
Έτσι λοιπόν θα το δανείσει-πουλήσει αντί 100,05 € (0,05% είναι το επιτόκιο της ΕΚΤ) σε μια ιδιωτική τράπεζα. (Εθνική- Piraeus-Eurobank-HSBC, RBS π.χ.)
Η Τράπεζα με την σειρά της θα το δανείσει- πουλήσει στην Ελληνική Δημοκρατία με τον ανάλογο τόκο π.χ. 3%.
Αυτό σημαίνει ότι το χαρτονόμισμα των 100€ στοιχίζει, γιατί τόσο το αγοράζει, στην Ελληνική Δημοκρατία 103€
(Το χρέος των κρατών όλου του πλανήτη ανέρχεται κοντά στα 60 τρισεκατομμύρια δολάρια Αμερικής.)
Και δεν είναι μόνο τα κρατικά έσοδα-έξοδα.
Είναι και ο ιδιωτικός τομέας. Το δικαίωμα χρήσης του νομίσματος, αυτό που οι αγορές ονομάζουν κόστος χρήματος, είναι ακόμα ποιό βαρύ για τον ιδιωτικό τομέα.
Κάθε φορά που μια ιδιωτική εταιρεία, αγοράζει-δανείζεται χρήμα για τις ανάγκες της πληρώνει και αυτή το βιδάνιο-τόκο στις αγορές.
Το σύστημα δουλεύει με τέτοιον τρόπο που άπαντες κράτη, επιχειρήσεις, ιδιώτες πληρώνουμε ενοίκιο για το χρήμα που χρησιμοποιούμε και τίποτε από ότι παράγουμε δεν μεταφράζεται σε αξία χωρίς την παρουσία του.
Έτσι λοιπόν ένα μεγάλο κομμάτι της υπεραξίας της εργασίας του καθενός από εμάς, πηγαίνει στο κόστος χρήματος, στο ενοίκιο που λέγαμε, με αποτέλεσμα όταν γυρίζει πίσω να έχει μετατραπεί σε τίποτε περισσότερο από δεσμά.
Δεσμά και έλεγχο σε κράτη, επιχειρήσεις και ιδιώτες.
Για όποιον-α αμέλησε να ανοίξει τον σύνδεσμο ( δυστυχώς μπήκαν πάρα πολλοί) θα θυμίσω πως σύμφωνα με την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:
Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι Α.Ε.
Το Ελληνικό Κράτος δεν έχει άλλη αρμοδιότητα στη Τράπεζα παρά μόνον να ορίζει τον Διοικητή και τον Υποδιοικητή.
Το Ελληνικό Κράτος, σύμφωνα με το καταστατικό της Τράπεζας, δεν μπορεί να κατέχει περισσότερο από το 35% των μετοχών της ΑΕ.
Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μέτοχος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε ποσοστό 1,8974%.
Εύκολα λοιπόν μπορεί κάποιος να καταλάβει, πως η Τράπεζα της Ελλάδος απλά κινήθηκε με γνώμονα μόνο τα συμφέροντα των μετόχων της όταν πούλησε τους 20 τόνους χρυσού το 2003, αδιαφορώντας για τις ανάγκες του Ελληνικού κράτους.
Και ακόμα ευκολότερα να εννοήσει την λύσσα με την οποία η ΕΚΤ επιτέθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία τον Μάρτιο του 2013.
Κάποιοι θα πουν ότι φταίει ο καπιταλισμός, κάποιοι άλλοι ο κομμουνισμός, η αναρχία, ο φασισμός, η απουσία περισσότερης Δημοκρατίας, η διαφθορά, ο καταναλωτισμός, ο πόλεμος, η πείνα, η φύση του ανθρώπου.
Και κάποιος τεχνοκράτης-οικονομολόγος μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας θα μπορέσει να αποδημήσει την κάθε λέξη και παράγραφο από τα παραπάνω.
Αν όμως διαβάσεις προσεκτικά την Ιστορία θα βρεις πίσω από κάθε νικητή, πίσω από κάθε ηττημένο, πίσω από κάθε Πρόεδρο, Πρωθυπουργό, Γενικό Γραμματέα, Στρατηγό, το ίδιο “χρώμα” χρήματος.
Όσο για μένα, για σένα, ακόμα και για όσους μας κυβερνούν, η ποσότητα από τα ψίχουλα που συλλέγουμε, μας κάνει, όσο μας κάνει, διαφορετικούς.
Τράπεζες και Κεντρικές Τράπεζες, στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας, αόρατες και χωρίς κανέναν εχθρό.
© HeadWaiter.
 toufekiastoskotadi

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Nonews-NEWS: Και κύριε Γεωργιάδη, που θα τα πάτε τα λεφτά;...

Nonews-NEWS: Και κύριε Γεωργιάδη, που θα τα πάτε τα λεφτά;...: Εδώ και τρεις ημέρες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Άδωνις Γεωργιάδης σκούζει από τα φιλικά τηλεοπτικά παράθυρα, πό...

Απίστευτη θέση για το ψήφισμα του ΟΗΕ

Του Μπάμπη Μιχάλη

Στην πλειονότητά του ο εξαρτώμενος από τις κεφαλαιαγορές διεθνής οικονομικός Τύπος έσπευσε να το υποβαθμίσει για ευνόητους λόγους, ενώ η ελληνική κυβέρνηση το χαρακτήρισε «ευχολόγιο… που βρίθει ασαφειών και κατατέθηκε πρόχειρα και εσπευσμένα».

Ο λόγος για το ψήφισμα 68/304 που ενέκρινε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ την περασμένη Τρίτη για την προώθηση ενός παγκόσμιου νομικού πλαισίου, το οποίο θα διέπει τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών στον πλανήτη. Ψήφισμα που πέρασε όμως με συντριπτική πλειοψηφία των μελών του διεθνούς οργανισμού – 124 χώρες ψήφισαν υπέρ, 11 κατά και 41 απείχαν.

3 [1]

Παρά το… εμφανές

Μεταξύ των τελευταίων ήταν και η υπερχρεωμένη Ελλάδα, παρότι είναι εμφανές ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου νομικού πλαισίου σε παγκόσμια κλίμακα είναι προς όφελος της χώρας μας, καθώς μεγιστοποιεί τον λόγο της έναντι των πιστωτών.

Εξηγώντας τους λόγους της αποχής της Ελλάδας -που για πολλούς ισοδυναμεί με καραμπινάτη απεμπόληση εθνικών συμφερόντων- η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας ισχυρίστηκε προχθές ότι «συντάχθηκε με τη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών-μελών της Ε.Ε. που απείχε στην υιοθέτηση ενός απλού ευχολογίου χωρίς καμιά νομική αξία, που βρίθει ασαφειών και το οποίο κατατέθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εσπευσμένα και πρόχειρα».

Τις αιτιάσεις αυτές αποδόμησε άμεσα χθεσινό δημοσίευμα της γερμανικής «Deutsche Welle» που χαρακτήρισε τη συνεδρίαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ «ιστορική, καθώς ανοίγει τον δρόμο για την καλύτερη προστασία των χρεοκοπημένων κρατών». «Ο ΟΗΕ αποκτά λόγο και ρόλο στην αντιμετώπιση της πτώχευσης μιας χώρας, σπάζοντας επί της ουσίας το μονοπώλιο που είχαν μέχρι σήμερα οι πιστωτές, δηλαδή το ΔΝΤ και η Λέσχη των Παρισίων», αναφέρει.

Γιούργκεν Κάιζερ [2]Επίσης, αντίθετα με όσα περί ασάφειας του ψηφίσματος ισχυρίστηκε η ΓΓΕΕ, ο Γιούργκεν Κάιζερ, συντονιστής του μεγαλύτερου συνδέσμου αναπτυξιακής πολιτικής erlassjahr.de τόνισε (σε σχετική συνέντευξή του στο γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο) τόνισε ότι «σπάνια τα ψηφίσματα του ΟΗΕ είναι τόσο δεσμευτικά και σαφή». Ας σημειωθεί ότι το ψήφισμα διακηρύσσει ξεκάθαρα πως «η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους». Δικαίωμα που, όπως φαίνεται από τη στάση της, η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν επιθυμεί.

Ο Κάιζερ εξήγησε ακόμη ότι με τη νέα διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης, που θα εκπονηθεί, σύμφωνα με το ψήφισμα του ΟΗΕ, ώς το τέλος του έτους, οι χρεοκοπημένες χώρες δεν θα είναι αναγκασμένες να περιμένουν υπερβολικά μέχρι την αναδιάρθρωση του χρέους τους. «Σήμερα η διαδικασία αυτή δεν είναι ανεξάρτητη, αφού οι πιστωτές είναι εκείνοι που καθορίζουν τι θα γίνει. Οπως όμως ισχύει στην πτώχευση μιας επιχείρησης ή ενός νοικοκυριού και στην περίπτωση χρεοκοπίας ενός κράτους δεν θα πρέπει οι πιστωτές να αποφασίζουν αλλά οι λύσεις να δίνονται με αντικειμενική διαδικασία».

Ο Γερμανός ειδικός μίλησε και για την Ελλάδα και το ενδεχόμενο μιας νέας αναδιάθρωσης του χρέους υπογραμμίζοντας την ανάγκη να υπάρξει μια ανεξάρτητη μελέτη που θα καθορίσει το ακριβές ύψος του κουρέματος που χρειάζεται.

«Παρά τις αναδιαρθρώσεις του χρέους της, η χώρα δεν έχει ακόμη ανακτήσει τη φερεγγυότητά της. Προς το παρόν συνεχίζεται η συζήτηση αν και πότε η Ελλάδα θα χρειαστεί μια νέα αναδιάρθρωση.

Αν αποφασίσει π.χ. το ΔΝΤ υπό την πίεση της Ε.Ε. για το ύψος του κουρέματος που χρειάζεται το ελληνικό χρέος, τότε αυτό δεν επαρκεί για να επανακτήσει η χώρα ευχέρεια κινήσεων.

Σε περίπτωση, όμως, που υπάρξει νέος γύρος διαπραγματεύσεων για ένα ακόμη κούρεμα, τότε θα βοηθούσε πολύ αν υπήρχε μια ανεξάρτητη πραγματογνωμοσύνη, που να καθορίσει το πραγματικό ύψος του κουρέματος που απαιτείται έτσι ώστε να μη χρειαστεί η χώρα σε δύο χρόνια μια νέα αναδιάρθρωση».

…………………………………………………………………………………

Ερώτηση του Παπαδημούλη προς την Κομισιόν

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης δεν άφησε το θέμα να πέσει κάτω και με ερώτησή του χθες ζήτησε να πληροφορηθεί τη θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το ψήφισμα του ΟΗΕ. Ο Ελληνας ευρωβουλευτής, αφού σημειώνει τη στάση των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που «δυστυχώς, αρνήθηκαν τη θετική ψήφο», ρωτάει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «πώς κρίνει το ψήφισμα του ΟΗΕ για την υιοθέτηση ενός διεθνούς νομικού πλαισίου αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους», καθώς επίσης, «με ποιους τρόπους σκοπεύει η Ενωση να συμμετάσχει στις διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν».



Σύνδεσμος άρθρου : http://www.efsyn.gr/?p=233615

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Nonews-NEWS: Σαμάρεια ανάπτυξη...

Nonews-NEWS: Σαμάρεια ανάπτυξη...: Ξεκάθαρος παρουσιάστηκε ο υπουργός οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, σχετικά με την ανάγκη για τρίτο μνημόνιο. Συγκεκριμένα τόνισε ότι η Ελλ...

Nonews-NEWS: Αήθεις Γκεμπελίσκοι...

Nonews-NEWS: Αήθεις Γκεμπελίσκοι...: Διαβάζεις και δεν πιστεύεις στα μάτια σου. Ακούς και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου! Ο πανικόβλητος «πρωθυπουργός» κινδυνολογεί ότι αν ... ...

Nonews-NEWS: Ψηφίστε τον όσο προλαβαίνετε...

Nonews-NEWS: Ψηφίστε τον όσο προλαβαίνετε...: Η απίστευτη ρήση Θεοδωράκη, για τα συσσίτια... Ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας χθες σε εκδήλωση του προσωπικού κόμματος που διατηρεί, κατ...

Η μεγαλύτερη ληστεία έθνους στην νεώτερη ιστορία: 700 δισ. ευρώ χάθηκαν στα χρόνια του μνημονίου και η χώρα παραμένει στο βάλτο

Ασύλληπτο για τον ελληνικό λαό το κόστος του μνημονίου – Δυσθεώρητο ποσό που δεν μπορεί να καλυφθεί με κανένα τρόπο, όση ανάπτυξη και να πετύχουμε τις επόμενες δεκαετίες.
Οι αριθμοί είναι αστρονομικοί. Μετά από τέσσερα και κάτι χρόνια μνημονίου στην Ελλάδα, το κόστος που πλήρωσε και πληρώνει η πραγματική οικονομία και ο απλός κόσμος πραγματικά σοκάρει.
Με τις περικοπές, τους φόρους, το PSI και τις καταθέσεις που έκαναν… φτερά στο εξωτερικό «χάθηκαν» από την πραγματική οικονομία πάνω από 700 δισεκατομμύρια ευρώ, περίπου 3 φορές το ελληνικό χρέος. Και παρόλα αυτά η χώρα παραμένει βυθισμένη στο βούρκο.
Δεν είναι μόνο οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και οι αλυσιδωτές παρενέργειες που λειτουργούν σαν ντόμινο. Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει μέλλον ή κάτι στον ορίζοντα που να προοιωνίζει σωτηρία. Όση ανάπτυξη κι αν έρθει, όσα πρωτογενή πλεονάσματα κι αν πετύχουμε, αφού και αυτά πηγαίνουν απευθείας στο χρέος.
Αν επιχειρήσουμε να κοστολογήσουμε -με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία και τις εκτιμήσεις - την «πλάτη» που έβαλε ο κόσμος για να σωθούν κυρίως οι τράπεζες, τότε θα καταλήξουμε να μιλάμε για μια κατάρρευση του κόσμου και της ελληνικής οικονομίας.
Μαζεύοντας τα στοιχεία καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι χάθηκαν πάνω από τρία ΑΕΠ (!) μέσα σε αυτά τα χρόνια. Γιατί το κράτος στα επίσημα στοιχεία του μετρά τη μείωση του ΑΕΠ με άλλες παραμέτρους και όχι με όρους πραγματικής οικονομίας.
Με τις επιλογές των μνημονιακών κυβερνήσεων και των δανειστών δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Το «δόγμα του Σοκ» σε όλο του το μεγαλείο. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών είναι να μην κυκλοφορεί σχεδόν καθόλου «ρευστό» στην αγορά. Το χρήμα έχει συγκεντρωθεί σε συγκεκριμένα κέντρα και… παράκεντρα και η ελληνική αγορά είναι ζωντανή-νεκρή.
Σκεφτείτε ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΤτΕ, οι μέσες αποδοχές των Ελλήνων το διάστημα 2009-14 μειώθηκαν κατά 21,7%, όταν το μνημόνιο είχε ως στόχο το ..6,7%!

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Από το 2009 μέχρι το 2014:
* Χάθηκαν καταθέσεις άνω των 70 δις (νοικοκυριά και επιχειρήσεις). Αρκετά από αυτά πήγαν σε φόρους, ενώ τα περισσότερα παραμένουν στο εξωτερικό.
* χάθηκαν 30 δις από τις μόνιμες θέσεις εργασίας.
* οι φόροι αυξήθηκαν κατά 6,5 δις. Κόπηκαν από την πραγματική οικονομία για να καλύψουν την τρύπα στο βαρέλι του κράτους.
* χάθηκαν 4,5 δις από ασφαλιστικές εισφορές. Πως θα καλυφθούν οι εισφορές 1 εκατ ανέργων της κρίσης και εργαζομένων με μισθό 500 ευρώ;
* τρύπα σχεδόν 50 δις στα ασφαλιστικά ταμεία (ελλείμματα + απώλειες από το κούρεμα των ομολόγων το 2012)
* τράπεζες και μικρο-ομολογιούχοι έχασαν 50 δις από το κούρεμα των ομολόγων. (Οι τράπεζες καλύφθηκαν από δάνεια που πήρε το κράτος από τους δανειστές). Οι μικρο-ομολογιούχοι έχασαν περί τα 620 εκατ ευρώ.
* χάθηκαν 17 δις από το χρηματιστήριο (με βάση την κεφαλαιοποίηση)
Μέχρι σε αυτό το σημείο το "κόστος" ξεπερνά ένα ΑΕΠ. Θυμίζουμε οτι το ΑΕΠ του 2013 βρέθηκε κοντά στα 186 δις ευρώ.

"Βόμβα" τα ακίνητα
Μπορεί η εκτίμηση να είναι θεωρητική, ωστόσο μοιάζει κατι παραπάνω από πραγματική για όποιον θέλει να αξιοποιήσει την περιουσία του.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ακριβώς πριν την κρίση η συνολική ακίνητη περιουσία των Ελλήνων υπολογίζονταν πάνω από 1,5 τρις ευρώ. Βλέποντας από τα στοιχεία μας ήρθε το 2011 από τον Βενιζέλο το χαράτσι στα ακίνητα που πλέον θα μας μείνει ως φόρος και μάλιστα ως ο βασικότερος και πιο κερδοφόρος για το κράτος και τον προϋπολογισμό.
Η αγορά ακινήτων μέσα στην κρίση έχασε το 30-35% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Με άλλα λόγια χάθηκαν περί τα 500 δις ευρώ! Το ποσό μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο αν σκεφτεί κανείς ότι με όρους αγοράς, η πτώση στην αξία των ακινήτων είναι πάνω από το 40%.
Παρόλ' αυτά, οι φόροι στα ακίνητα υπολογίζονται με βάση τις αξίες του 2007, πριν την κρίση!
Συνολικά λοιπόν, τα χρόνια του μνημονίου έχουν κοστίσει μέχρι στιγμής στην πραγματική οικονομία πάνω από 700 δις ευρώ. Ένα ποσό δυσθεώρητο που δεν μπορεί να καλυφθεί με κανένα τρόπο, όση ανάπτυξη και να πετύχουμε τις επόμενες δεκαετίες.
Με πληροφορίες από την Ελευθεροτυπία

ΕΝΑΣ-ΕΝΑΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ…

Από τον kartesios.com
Πηγαίνει στη Βενεζουέλα, τον κράζουν επειδή «θέλει να μας κάνει Βενεζουέλα». Πηγαίνει στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο, τον κράζουν «ότι ξεπουλήθηκε». Μιλά για τα θρησκευτικά δικαιώματα των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, τον κράζουν. Πηγαίνει στο Άγιο Όρος, τον κράζουν. Μιλάει με τον Πάπα, τον κράζουν.
Όπου κι αν πάει, με όποιον κι αν μιλήσει, ένα σίγουρο έχει ο Τσίπρας. Το κράξιμο. Και, μάλιστα, το κράξιμο από τους ίδιους πολιτικούς χώρους. Από χώρους που συμμετέχουν στο εκλογικό παιχνίδι έχοντας αποδεχτεί πλήρως τους όρους αυτού του παιχνιδιού. Το να τον κράζουν οι αντιεξουσιαστές και οι αναρχικοί, ούτε περίεργο είναι, ούτε στραβό. Δεν τον ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς και χώρους. Καλά κάνουν. Οι θέσεις τους είναι (συνήθως) ξεκάθαρες.
Όμως το να κράζουν τον Τσίπρα οι γραφικοί της συγκυβέρνησης για οτιδήποτε κι αν κάνει, λειτουργεί υποστηρικτικά στο πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παρατηρώντας και όχι συμμετέχοντας σε αυτή την τεράστια προεκλογική περίοδο πιστώνω στον Τσίπρα ότι διαθέτει την πλέον ρεαλιστική και ειλικρινή ματιά, επαναλαμβάνω, πάνω στο εκλογικό παιχνίδι και τους όρους του.
Ας δούμε τι απάντησε σε ερώτηση που του τέθηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ:
Α. ΚΑΒΒΑΔΙΑ («STAR»): Κύριε Πρόεδρε λένε πολλοί ότι «η στροφή ενός ολοένα συντηρητικοποιούμενου κοινού προς το ΣΥΡΙΖΑ όσο κι αν τον ευνοεί και τον φέρει ενδεχομένως στην εξουσία δεν είναι προϊόν μιας ώριμης ριζοσπαστικοποίησης, αλλά γίνεται κατά κύριο λόγο λόγω της υπερφορολόγησης. Για να το πούμε απλά, δεν έγιναν ξαφνικά αριστεροί όσοι στρέφονται προς το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπό το σοκ παραδείγματος χάρη του ΕΝΦΙΑ στρέφονται προς αυτόν που υπόσχεται να τον καταργήσει. Αυτό σας τρομάζει ως προς την προοπτική να χαθούν σταδιακά τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του κόμματός σας; Και θέλω να συνδυάσω την ερώτηση αυτή και με την κριτική που δέχεστε για τα ταξίδια σας τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, καθώς πολλοί σας κατηγορούν ότι «στην προσπάθειά σας να γίνετε Πρωθυπουργός μεταλλάσσεστε ακουσίως ή εκουσίως σε συστημικό παίκτη». Τις τους απαντάτε; Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Καββαδία, πρέπει να σας πω ότι στο τέλος όταν θα κάνει κανείς τον απολογισμό, το βράδυ των εκλογών και δει τους ψήφους, δε θα τους μετρήσει να δει ποιοι από αυτούς είναι αριστεροί, ποιοι είναι κεντρώοι, ποιοι είναι δεξιοί. Εμείς απευθυνόμαστε στο σύνολο του ελληνικού λαού και έχουμε πλήρη επίγνωση ότι δεν έγινε ξαφνικά η μεγάλη πλειοψηφία που σήμερα περιστρέφεται γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ, είτε ψηφίζει ή σκέφτεται να ψηφίσει, γιατί διεκδικούμε ποσοστά που θα οδηγήσουν σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία τον ΣΥΡΙΖΑ με τους συμμάχους του. Κατανοούμε βεβαίως ότι όλος αυτός ο κόσμος δεν έγινε ξαφνικά κόσμος που έχει ενστερνιστεί τις ιδέες ή τις απόψεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όμως ξέρετε κάτι, οι ιδέες και οι απόψεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχουν γίνει ηγεμονικές, αυτό να δείτε κι έχει μια αξία αυτό».
Τι πιο σαφές από το «όταν θα κάνει κανείς τον απολογισμό, το βράδυ των εκλογών και δει τους ψήφους, δε θα τους μετρήσει να δει ποιοι από αυτούς είναι αριστεροί, ποιοι είναι κεντρώοι, ποιοι είναι δεξιοί»; Ας είναι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Ας είναι χριστιανοί που πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Ας είναι υποστηρικτές της εξόδου από την Ε.Ε. Δε θα καταγραφούν πουθενά αυτές οι προτιμήσεις, παρά μόνο μία. Η προτίμηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή του την απάντηση ο Τσίπρας πρώτον, δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν τον αφορά η κριτική που του γίνεται από τους υπόλοιπους παίκτες του εκλογικού παιχνιδιού και δεύτερον, τους προσπερνά αφήνοντάς τους στην υποκρισία μιας βουλτεψιακής κριτικής και την απουσία της αυτοκριτικής.
Άραγε ο «πατριώτης ελληνορθόδοξος» Σαμαράς ζήτησε από τους πιστούς της Ευαγγελικής Εκκλησίας ή τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να μην ψηφίσουν το κόμμα του; Μήπως ξεκαθάρισε ότι δε θα δεχτεί καμία ψήφο από πολίτη που πιστεύει ότι η FYROM πρέπει να αποκαλείται Μακεδονία; Αλίμονο! Όλες οι ψήφοι καλοδεχούμενες. Συλλέγει από παντού ψήφους ο Σαμαράς και ψαρεύει όπως μπορεί μέσα στη δεξαμενή της Χρυσής Αυγής. Αυτό δεν είναι το εκλογικό παιχνίδι; Πώς, λοιπόν, κρίνεις τον αντίπαλό σου όταν κάνει το ίδιο;
Μήπως ο Βενιζέλος αρνήθηκε δημόσια την ψήφο των παλιών Αντρεϊκών που δηλώνουν ότι σιχαίνονται τον σημερινό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, αλλά τον ψηφίζουν για «μη χαθεί το κόμμα»; Μήπως σκοπεύει να απαγορεύσει να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ αυτοί που ψήφισαν ΔΗΜΑΡ ή ΝΔ στις προηγούμενες εκλογές; Ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν ξεχείλωσε την έννοια της κεντροαριστεράς προσπαθώντας να χωρέσει από μετριοπαθείς φιλελεύθερους μνημονιακούς μέχρι και αντι-Μερκελικούς σοσιαλιστές που θεωρούν μόνο υπεύθυνο της κρίσης τον Κώστα Καραμανλή; Με κάθε τρόπο προσπαθεί να μείνει γατζωμένος στην εξουσία ο Βενιζέλος και κρίνει τον Τσίπρα για ψηφοθηρία; Ποιος έθεσε και στέριωσε τους όρους του εκλογικού παιχνιδιού που τώρα ακολουθεί ο Τσίπρας, αν δεν το έκαναν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης επί δεκαετίες;
Και πάμε στο ΚΚΕ. Κεντρική πιπίλα του ΚΚΕ δεν ήταν στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις το «Ακόμα και αν δεν συμφωνείς σε όλα με το ΚΚΕ, έλα μαζί μας»; Αυτό δε σημαίνει ξεκάθαρα ότι το ΚΚΕ επιζητά ψήφους και μη κομμουνιστών; «Ακόμη κι αν διαφωνείτε με την έξοδο από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ ψηφίστε μας για να παλέψουμε ενάντια σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική, για κάθε λαϊκό πρόβλημα, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Ψηφίστε μας για να δώσουμε αποτελεσματικές μάχες στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα, στην τοπική διοίκηση». Αυτό δεν λέει το ΚΚΕ στους ψηφοφόρους; Γιατί, λοιπόν, αφαιρεί αυτό το δικαίωμα από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και βαφτίζει λανθασμένη και καταστροφική την ψήφο τους σε ένα κόμμα με το οποίο μπορεί να μη συμφωνούν σε όλα; Γιατί θεωρεί ότι όσοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν κοροϊδευτεί;
Ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» είχε πει στην προεκλογική του ομιλία στη Λαμία: «Λέμε σε όλους εσάς: Πάμε μαζί ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε σε όλα με το ΚΚΕ, μέσα στην πορεία του αγώνα μπορούμε να συζητάμε όλα τα θέματα». Θα θεωρούσε λοιπόν κάποιος λογικό ότι το ΚΚΕ, αυτό το δικαίωμα της συζήτησης το δίνει και στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι ακόμη ελπίζουν ότι οι εκλογές αποτελούν λύση και μπορούν να φέρουν αλλαγές, παρακολουθούν χρόνια την πορεία όλων των κομμάτων. Γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτε διαφορετικό ούτε από τη ζαλισμένη ΝΔ που προσπαθεί να ζευγαρώσει την κεντροδεξιά με τους νεοναζιστές, ούτε από το ΠΑΣΟΚ που ήρθε η ώρα να πληρώσει τις extra super λαϊκίστικες επιλογές του, ούτε από το ΚΚΕ που χτυπάει αλύπητα το Σύστημα αλλά δέχεται να απολαμβάνει τις επιδοτήσεις του Συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει το εκλογικό παιχνίδι όχι επειδή φέρνει κάποια ελπίδα ή κάτι νέο, αλλά επειδή οι υπόλοιποι έκαψαν όλες τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν και δεν τους απέμεινε τίποτε άλλο από την ήττα. Κι αυτό, δεν τον χαλάει καθόλου τον Τσίπρα.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Σκοτία: η ήττα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
  
Την Παρασκευή το πρωί πανηγύριζε το Σίτυ του Λονδίνου και τα χρηματιστήρια, όχι μόνον στο Λονδίνο, αλλά της Υπερεθνικής Ελίτ γενικότερα. Και αυτό, γιατί κάτω από μια πρωτόγνωρη επίθεση της Υ/Ε, της Βρετανικής ελίτ (συμπεριλαμβανομένης της Σκοτσέζικης οικονομικής ελίτ, της οποίας το 90% των επιχειρηματιών τάχθηκαν κατά της ανεξαρτησίας) και φυσικά των ΜΜΕ που ελέγχουν οι ελίτ ―τα οποία οργίασαν σε μεροληψία, με επί κεφαλής το «αντικειμενικό» BBC!― θα ήταν άθλος να κέρδιζε στο δημοψήφισμα το «Ναι» στην ανεξαρτησία. Ένας άθλος που θα οφειλόταν όχι στην αναζωπύρωση του εθνικισμού, όπως υποστηρίζει η εκφυλισμένη «Αριστερά», αλλά στη μαζική κινητοποίηση των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης και της συνακόλουθης αποβιομηχάνισης στη Σκοτία. Δηλαδή: των ανέργων, των ψευδο-απασχολούμενων με μισθούς επιβίωσης, των φτωχών και των αδικημένων που όλα αυτά τα χρόνια απείχαν από τις εκλογές. Και αυτό, γιατί αυτά τα στρώματα βρέθηκαν χωρίς καμιά πολιτική εκπροσώπηση μετά την παγίωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επέβαλε η παγκοσμιοποίηση στη Βρετανία, ανεξάρτητα από το εάν εξέλεγαν το Συντηρητικό ή το Εργατικό κόμμα. Γεγονός που οδήγησε στο φούντωμα του κινήματος για ανεξαρτησία, δηλαδή για την αυτοδιάθεσή τους.
Η ανεξαρτητοποίηση περιφερειών είναι βέβαια κατ’ αρχή θετική εάν στόχο έχει τον μεγαλύτερο αυτοκαθορισμό ενός λαού. Αυτό όμως σημαίνει ότι η ανεξαρτητοποίηση θα πρέπει να συνεπάγεται όχι μόνο πολιτική αυτοδυναμία, όπως είναι αυτονόητο, αλλά το κυριότερο ―ιδιαίτερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης― οικονομική αυτοδυναμία, η οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας.
Εάν, επομένως, το κίνημα της ανεξαρτητοποίησης υποκινείται ή ενθαρρύνεται από την ίδια την Υ/Ε με στόχο τη διάλυση ενός ισχυρού κράτους-έθνους, και την ευκολότερη ενσωμάτωση στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης των υποτελών κρατιδίων που θα προκύψουν από αυτό, και την συνακόλουθη υποταγή τους στην Υ/Ε, τότε η ανεξαρτησία αυτή είναι όχι απλά αρνητική, αλλά καταστροφική (βλ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, και πιθανώς σύντομα Συρία.)
Φυσικά, η περίπτωση της Σκοτίας δεν ανήκε σε αυτή τη κατηγορία αφού η Βρετανία παίζει ρόλο «υπαρχηγού» στην Υ/Ε, γι’ αυτό και η Αμερικανική ελίτ αναγκάστηκε να πάρει δημόσια θέση κατά της ανεξαρτησίας της Σκοτίας, ενώ βέβαια η ίδια επιδόθηκε σε κανονική σφαγή των Σέρβων για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους οι... Κοσοβάροι και να ολοκληρωθεί η διάλυση ενός σχετικά αυτοδύναμου ισχυρού κράτους στα Βαλκάνια, της Γιουγκοσλαβίας. Ιδιαίτερα μάλιστα θορυβούσαν την Υ/Ε οι αντιπολεμικές τάσεις των Σκοτσέζων που τάχθηκαν ενάντια στους πολέμους της Υ/Ε (στους οποίους πρωτοστατούσε βέβαια η Βρετανία), ενάντια στο ΝΑΤΟ, και ενάντια στα πυρηνικά. Aκόμη και ο αρχηγός του Σκοτσέζικου εθνικιστικού κόμματος, ο Σάλμοντ, που ήταν παλαιότερα ακτιβιστής ενάντια στο ΝΑΤΟ, επέσυρε την μήνιν της Υ/Ε και της Βρετανικής όταν τόλμησε να εκφράσει την εκτίμηση του για τις πολιτικες Πούτιν που ανόρθωσαν τη Ρωσία και δήλωσε ότι δεν μπορεί να γίνει βομβαρδισμός των τζιχαντιστών στη Συρία, χωρίς απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ.
Όμως, το κρίσιμο ερώτημα που γεννιέται είναι το ακόλουθο. Είναι δυνατή η πολιτική αυτοδυναμία μιας χώρας ενσωματωμένης στην ΝΔΤ που δεν είναι ισότιμο μέλος της Υ/Ε (η οποία βέβαια δεν θα πήγαινε ποτέ ενάντια στις σχετικές εντολές των οικονομικών ελίτ και των πολυεθνικών) και πολύ περισσότερο η οικονομική αυτοδυναμία της; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν το Σκοτσέζικο εθνικιστικό κόμμα, αντίθετα με τα άλλα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, δεν αμφισβητεί ούτε το Ευρώ ούτε πολύ περισσότερο την ΕΕ, και δεν επιδιώκει καν η χώρα να έχει το δικό της εθνικό νόμισμα;
Είναι, δηλαδή, φανερό ότι η Σκοτσέζικη εθνικιστική ελίτ, σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που στήριξαν το «Ναι», δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με την ΕΕ και την Υ/Ε γενικότερα. Γι’ αυτό άλλωστε ο ίδιος ο Σάλμοντ υποσχόταν φορολογικούς παραδείσους στις πολυεθνικές για να προσελκύσει περισσότερες στη Σκοτία! Δεν ήταν λοιπόν περίεργο όταν τον ρωτούσαν πώς αυτός θα εξασφάλιζε ένα φιλειρηνικό κοινωνικό κράτος μέσα στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ―όταν ακόμη και οι Νορβηγοί που έχουν επίσης μεγάλα αποθέματα πετρελαίου είδαν μια μαζική υποχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας― αναγκαζόταν να καταφεύγει στις ανοησίες τύπου...ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτός θα τα κατάφερνε καλύτερα από τους Μιτεράν, Ολάντ κ.λπ. γιατί θα ήταν καλύτερος διαπραγματευτής! Είναι βέβαια γνωστό ότι, παρά το γεγονός ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες ακόμη διατηρούνται στη Νορβηγία, οι σοσιαλδημοκράτες μετείχαν ενθουσιωδώς όχι μόνο στους κτηνώδεις Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Λιβύης αλλά, βέβαια, και στη διαδικασία μιας συνεχούς εντατικοποίησης και επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών. Oπως δηλαδή ακριβώς επιβάλλει η ΝΔΤ και στη Νορβηγία μέσα από τη συμμετοχή της στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης (ΠΟΕ κ.λπ.) αλλά και της εναρμόνισης των πολιτικών της με αυτές της ΕΕ, παρόλο που δεν είναι μέλος της.
Από την άλλη μεριά, στην Αγγλία, όχι μόνο τα λαϊκά στρώματα αλλά και τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που σήμερα συνθλίβονται, όπως παντού, έχουν αντιληφθεί ότι χωρίς οικονομική αυτοδυναμία δεν μπορεί να νοηθεί πολιτική αυτοδυναμία και αυτοκαθαρισμός στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, γι’ αυτό και μετά το δημοψήφισμα που ανέλαβε να κάνει ο Κάμερον το 2017 μπορεί κάλλιστα η Βρετανία να οδηγηθεί εκτός ΕΕ, που είναι η αναγκαία (αλλά όχι βέβαια και επαρκής) συνθήκη για οποιαδήποτε πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία. Και οι κοινωνικές πολιτικές βέβαια του Φαράτζ δεν διαφέρουν από αυτές του Κάμερον γιατί και αυτός, όπως και ο Σάλμοντ, εκπροσωπεί περισσότερο την εθνικιστική αστική τάξη παρά τα λαϊκά θύματα της παγκοσμιοποίησης.
Με άλλα λόγια, πραγματική ανεξαρτησία και αυτοδυναμία, δηλαδή εθνική και οικονομική κυριαρχία, είναι αδύνατες μέσα στην ΝΔΤ γενικά, και την ΕΕ ειδικότερα. Ακόμη, δηλαδή, και αν νικούσε το «Ναι» στην Σκοτία θα ήταν νίκη κατά της ΝΔΤ μόνο αν θα έπαυε να είναι προτεκτοράτο όχι μόνο της Αγγλικής ελίτ, αλλά και της ΕΕ και της Υ/Ε γενικότερα...


Πηγήhttp://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_09_21.html