διάφορα ζητήματα για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τα προγράμματα διάσωσης;
Η απάντηση ήταν κατηγορηματική: «Οι συμφωνίες είναι ιερές και πρέπει να τις εφαρμόσετε, δεν έχουμε το περιθώριο ούτε όμως και την πρόθεση (αυτό δεν το έλεγαν αλλά προέκυπτε από τα συμφραζόμενα) να κάνουμε τροποποιήσεις γιατί θα λογοδοτήσουμε στους λαούς και τα κοινοβούλια μας».
Ταυτοχρόνως εκτόξευαν απειλές -άλλοτε απευθείας, άλλοτε μέσω των γνωστών διαύλων ενημέρωσης- ότι αν δεν υλοποιηθεί κανονικά το πρόγραμμα η χώρα θα βρεθεί σε αδιέξοδο.
Όταν μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση έκανε την αποκοτιά να τραβήξει τις διαπραγματεύσεις μέχρι τα άκρα ή, ακόμη χειρότερα γι' αυτήν, προέβη στο «απονενοημένο» διάβημα του δημοψηφίσματος, έδειξαν τα δόντια τους και πέρασαν από το στάδιο του εκφοβισμού στο στάδιο της τιμωρίας, οργανώνοντας καθεστώς οικονομικής ασφυξίας (κλείσιμο της στρόφιγγας της ΕΚΤ, capital controls).
Πολλοί τότε στην Ελλάδα κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι πορεύτηκε με ερασιτεχνισμό, έχοντας άγνοια του κινδύνου. Όφειλε να γνωρίζει, υποστήριζαν, ότι στην Ευρώπη οι κανόνες δεν αλλάζουν και οι συμφωνίες δεν παραβιάζονται επειδή μία χώρα διατυπώνει ενστάσεις.
Αυτή είναι η Ευρώπη και σ' όποιον αρέσει, διατυμπάνιζαν, έμπλεοι ενθουσιασμού για την ήττα και τη συνθηκολόγηση του Τσίπρα.
Σήμερα, και με αφορμή το προσφυγικό η αμηχανία τους είναι έκδηλη. Κάποιοι επιχειρούν να φορτώσουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση, οι πιο σοβαροί πάντως έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.
Λογικό. Πώς να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι χώρες που έχουν δεσμευτεί με την υπογραφή τους να βοηθήσουν με υλικά μέσα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα έχουν κάνει ελάχιστα κι αυτά βαρυγκωμώντας;
Ποια απάντηση να δώσουν στο ερώτημα αν συνάδει με την ευρωπαϊκή αντίληψη η πρακτική ορισμένων κυβερνήσεων να αρνούνται να πράξουν όσα έχουν συμφωνήσει στο θέμα της απορρόφησης των προσφύγων;
Τι έχουν να πουν για την περίεργη ανοχή που δείχνουν οι Βρυξέλλες απέναντι σε κυβερνήσεις που προχωρούν σε μονομερείς ενέργειες στο προσφυγικό -επιλογή που όταν επιχείρησε για πολύ μικρότερης σημασίας ζητήματα να κάνει η ελληνική κυβέρνηση, συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των εταίρων;
Γιατί το όπλο των κυρώσεων, που τόσο πολύ χρησιμοποιήθηκε εναντίον της Ελλάδας, σήμερα δεν βγαίνει από τη θήκη των φρουρών της νομιμότητας;
Μα, γιατί ηλίθιε (που θα έλεγε και ο δόκτωρ Σόιμπλε) όλα όσα λέγονται περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι παχυλές ανοησίες. Κοινώς, κουτόχορτο.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου