Από το World Socialist Web Site, σε μετάφραση PanPap για το Avantgarde
Η επίθεση στα γραφεία σύνταξης της Charlie Hebdo έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη, η οποία είναι σοκαρισμένη από τους βίαιους θανάτους δώδεκα ανθρώπων στο κέντρο του Παρισιού. Οι εικόνες του βίντεο, τις οποίες έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι, με τους ενόπλους να πυροβολούν και να σκοτώνουν έναν ήδη τραυματισμένο αστυνομικό, έχουν προσδώσει αξιοσημείωτη επικαιρότητα στα γεγονότα της Τετάρτης.
Στον άμεσο απόηχο των πυροβολισμών, το κράτος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το φόβο και τη σύγχυση της κοινής γνώμης. Για άλλη μια φορά ξεσκεπάζεται η πολιτική χρεοκοπία και ο ουσιαστικά αντιδραστικός χαρακτήρας της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους, το οποίο εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα που του παρέχεται από τους τρομοκράτες για να εντείνει τον αυταρχισμό και το μιλιταρισμό. Το 2003, όταν η κυβέρνηση Μπους εισέβαλε στο Ιράκ, η αντίθεση του γαλλικού λαού ήταν τόσο μεγάλη ώστε η κυβέρνηση υπό την ηγεσία του προέδρου Ζακ Σιράκ αναγκάστηκε να αντιταχθεί στον πόλεμο, ακόμη και υπό την τεράστια πολιτική πίεση που της άσκησαν οι ΗΠΑ. Τώρα, δώδεκα χρόνια αργότερα και καθώς ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ προσπαθεί να μετατρέψει τη Γαλλία σε κύριο σύμμαχο των ΗΠΑ στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», η επίθεση στο Παρίσι τού έρχεται κουτί.
Σε αυτές του τις προσπάθειες ο Ολάντ μπορεί να στηριχθεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία σε τέτοιες περιπτώσεις κατευθύνουν όλη τους την ενέργεια προς τη συναισθηματική χειραγώγηση και τον πολιτικό αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Τα καπιταλιστικά ΜΜΕ, συνδυάζοντας έντεχνα την απόκρυψη πληροφοριών με μισές αλήθειες και ξεκάθαρα ψέματα, επινοούν μια αφήγηση που λογαριάζουν ότι θα απευθυνθεί όχι μόνο στα χαμηλότερα ένστικτα της κοινής γνώμης, αλλά ταυτόχρονα και στα δημοκρατικά και ιδεαλιστικά συναισθήματα της.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες γίνεται ο ισχυρισμός ότι η επίθεση στην Charlie Hebdo ήταν μια επίθεση στην ελευθερία του τύπου και το αναφαίρετο δικαίωμα των δημοσιογράφων σε μια δημοκρατική κοινωνία να εκφράζονται χωρίς περιορισμούς στην ελευθερία τους ή φόβο για τη ζωή τους. Η δολοφονία των σκιτσογράφων και των συντακτών της Charlie Hebdo ανάγεται σε επίθεση στις αρχές του ελεύθερου λόγου που είναι, υποτίθεται, τόσο σεβαστές στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η επίθεση κατά της Charlie Hebdo παρουσιάζεται συνεπώς ως μία ακόμα παρεκτροπή των μουσουλμάνων που δε μπορούν να ανεχθούν τις «δυτικές ελευθερίες». Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» – δηλαδή, η ιμπεριαλιστική λαίλαπα στη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και τη Βόρεια και Κεντρική Αφρική – είναι μια αναπόφευκτη αναγκαιότητα.
Στη μέση αυτού του οργίου δημοκρατικής υποκρισίας, δε γίνεται καμία αναφορά στο γεγονός ότι ο αμερικάνικος στρατός είναι υπεύθυνος για τους θανάτους τουλάχιστον 15 δημοσιογράφων κατά τη διάρκεια των πολέμων στη Μέση Ανατολή. Στην αφήγηση περί «ελευθερίας του λόγου που δέχεται επίθεση» που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν υπάρχει χώρος για οποιαδήποτε αναφορά στην επίθεση με πυραύλους αέρος-εδάφους που δέχτηκαν το 2003 τα γραφεία του Αλ Τζαζίρα στη Βαγδάτη, μια επίθεση που είχε ως αποτέλεσμα τρεις δημοσιογράφους νεκρούς και τέσσερις τραυματίες.
Ούτε γράφεται ή λέγεται κάτι για τη δολοφονία των δύο δημοσιογράφων τουReutersπου εργάζονταν στη Βαγδάτη, το φωτογράφο Namir Noor-Eldeen και τον οδηγό SaeedChmagh τον Ιούλη του 2007. Και οι δύο άνδρες έγιναν εσκεμμένα στόχοι των πολεμικών ελικοπτέρων Apache των ΗΠΑ ενώ βρίσκονταν σε αποστολή στην Ανατολική Βαγδάτη.
Η αμερικανική και διεθνής κοινή γνώμη μπόρεσε για πρώτη φορά να δει ένα βίντεο από την εν ψυχρώ δολοφονία των δύο δημοσιογράφων καθώς και μιας ομάδας Ιρακινών, τραβηγμένο από ένα από τα ελικόπτερα, όταν έγινε η δημοσίευση των WikiLeaks, απόρρητου υλικού που εξασφάλισε ένας Αμερικανός στρατιώτης, ο δεκανέας Μπράντλεϊ Τσέλσι Μάννινγκ.
Και με ποιον ακριβώς τρόπο ενήργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη για να προστατεύσουν την ελευθερία του λόγου στην περίπτωση των WikiLeaks; Ο Τζούλιαν Ασάνζ, ιδρυτής και εκδότης των WikiLeaks, έχει υποστεί ανηλεείς διώξεις. Κορυφαίες προσωπικότητες της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά τον κατήγγειλαν ως «τρομοκράτη» και απαίτησαν τη σύλληψή του· κάποιοι έφτασαν στο σημείο να απαιτούν δημοσίως τη δολοφονία του. Ο Ασάνζ διώκεται με ψευδείς κατηγορίες για «βιασμό», στημένες από τις αμερικάνικες και τις σουηδικές υπηρεσίες πληροφοριών. Έχει αναγκαστεί να αναζητήσει καταφύγιο στην πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο, η οποία βρίσκεται υπό συνεχή φύλαξη από τη βρετανική αστυνομία που θα συλλάβει τον Ασάνζ αν αυτός βγει από την πρεσβεία. Όσο για τον Τσέλσι Μάννινγκ, βρίσκεται σήμερα στη φυλακή εκτίοντας 35ετή ποινή για προδοσία.
Να με ποιον τρόπο δείχνουν τη δέσμευσή τους στην ελευθερία του λόγου και την ασφάλεια των δημοσιογράφων οι σπουδαίες καπιταλιστικές «δημοκρατίες» της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης!
Η ιερά συμμαχία κατά της «τρομοκρατίας». Μεταξύ τους και ο ισοπεδωτής της Γάζας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου